|
832. Ik mis mijn kat
6 november 2012
©2012, copyright: GoHansBrinker.com
 Mijn kat is 19 oktober,
zo'n tweeënhalf week geleden doodgegaan. Frederique. Ik wil niet zeggen mijn liefste kat, omdat ik daarmee de andere twee
misschien onrecht aandoe. Frederique was wel de liefste, zachtaardigste, meest sociale kat van de drie katten die ik de afgelopen vijf jaar gezamenlijk had.
Vandaag, ik weet niet waarom, miste ik haar veel meer dan de afgelopen weken. Op de eerste dagen misschien na. Ik weet niet hoe dat kwam. Vanmiddag had ik ineens het gevoel dat ik er weer een kat bij wilde. Dat idee had ik,
minder sterk de afgelopen dagen ook wel, maar ik heb me ook redelijk
principieel voorgenomen om dat niet te doen. En zeker niet zo snel. Twee katten is genoeg. Een nieuwe kat kan
natuurlijk ook een vals beest zijn, of heel ongeïnteresseerd. En ik krijg Frederique er ook niet mee terug. De twee die ik nu heb zijn wel lief en heel karaktervol. Het zijn daarnaast ook een paar ongeïnteresseerde slaapkoppen. Dat was Frederique dus niet.
Frederique hield van bezoek van mensen. De andere twee kon het niet veel schelen of ze hadden zelfs een hekel aan bezoek. Frederique kwam bij bezoek naar beneden, nieuwsgierig kennismaken, of likjes aan de handen geven bij mensen die ze kende. Zeker als ze ze mocht.
Frederique kon me vaak helpen om inspiratie te krijgen, bij mijn schrijfwerk. We waren vaak samen. Ze was de enige van de drie die rustig een hele middag bij mij in mijn kantoor kon liggen zonder daarbij dingen stuk te maken of te proberen de boel te ontregelen. Ook 's nachts sliep ze
geregeld bij me in de kamer, tegen mijn onderbenen of op mijn voeten.
Ik had haar zes jaar toen ze ziek werd. Twee maanden daarvoor was haar 1 jaar jongere zus
Martine ziek. Die had last van blaasgruis, ze had dat een paar keer eerder gehad, meestal na een gebeurtenis die haar stress bezorgde. Deze derde keer was het erger. Ze had een zodanige blaasontsteking dat er een kans was dat ze er niet meer bovenop zou komen.
Ik heb eerder een kat gehad, Witje, waarvan ik op een donderdag ineens bemerkte dat ze nauwelijks at. Vrijdagochtend bij de dierenarts bleek ze zeer ernstig ziek. Zodanig dat ze de nacht van zaterdag op zondag al overleed. Dat was zesenhalf jaar geleden. Wat in juli gebeurde leek hier in eerste instantie sterk op. Frederique, nooit een echt fanatieke eter at ineens nauwelijks. Ook op een donderdag toen ik dat in de gaten kreeg. Ik wist meteen 'dit is ernstig'. De dierenarts waarschuwde me die vrijdag dat de kans groot was dat we haar binnen een dag of vier zouden moeten laten inslapen.
Ze kreeg op vrijdag en in het weekend daarop een paar infusen, gelukkig had de dierenarts weekendspreekuur. Antibiotica, vitamine B en anabolen. Ze had ernstig nierfalen. Als ze veel zou drinken zou ze het misschien te boven kunnen komen.
Dinsdags ging ze achteruit. 's Nachts lag ze bij mijn voeten meer dood dan levend. Ik dacht 'ik probeer haar nog één keer te laten drinken en anders is het misschien wel afgelopen'. Ik zette haar op haar favoriete drinkplekje, het fonteintje van mijn toilet, onder de lopende kraan. Zoals Frederique altijd een paar seconden twijfelde of ze iets nou wel of niet at of dronk, zo wachtte ze nu ook. Langer dan anders zelfs. Maar ineens dronk ze voorzichtig een paar slokjes. En toen nog een paar. Vervolgens zette ze het na een paar seconden opnieuw wachten op een slempen. Ze bleef maar drinken. Terug bij mijn voeten lag ze nog steeds lusteloos. Maar na een half uur zag ik haar ineens veranderen. We gingen nog een keer naar het fonteintje. De volgende dag of de dag erop begon ze ook voorzichtig weer te eten.
In de weken daarop dronk ze nog steeds veel, maar broodmager begon ze ook weer zwaarder te worden, en zo ging het in augustus en september door. Wel had ze ook gebitsklachten die je vaak bij katten met nierproblemen ziet. Ze rook ook
op een volgens de dierenarts karakteristieke manier onfris uit haar adem. In september ontwikkelde ze een enorme zin in kattengras. Dit tot schrik van de dierenarts, maar in plaats van er zoals de meeste katten
van te moeten braken knapte zij er juist van op. Twee keer in de week naar
de bloemist voor haar, hier vlakbij in het winkelcentrum.
Het wisselde wel, het ene moment at ze veel, het andere moment had ze niet zo heel veel trek. Begin oktober echter ging het minder goed. Ze at en dronk niet meer of in elk geval niet meer genoeg. Besloten om haar opnieuw infusen te geven met ook nu antibiotica, vitamine B en anabolen. Net als de vorige keer was ze van de infusen eerst ruim een dag niet lekker. Daarna zette ook nu een herstel in, maar helaas bleef dat nu niet. Uit zichzelf eten deed ze hoe dan ook niet. Ze wilde niet. In samenspraak met de dierenarts
heb ik haar met een injectiespuitje te eten gegeven om de periode van infusen door te komen. Vervolgens heeft ze nog een dag of vijf geleefd. Ze is bij de dierenarts
in het pand tegenover mijn huis bij mij op schoot ingeslapen. Verschrikkelijk. Ik zag haar echt als een dierlijk kameraadje, een medestander in veel dingen. Ik denk dat Frederique dat ook zo voelde.
De andere twee katten verwachtten in de week erop kennelijk nog steeds dat ik haar weer mee terug zou nemen. Als ik de deur uit ging dan waren ze vol belangstelling en dat nam de week daarop ook nog telkens toe. Ik hoefde mijn schoenen maar te pakken of ze waren al alert. En als ik binnenkwam zag ik tegenover de voordeur twee paar oogjes vanaf de trap verwachtingsvol richting voordeur kijken. Of ik haar niet toch weer mee zou brengen. Het duurde vervolgens een week voordat de plekjes waar exclusief Riekje altijd lag niet meer door de andere twee werden ontzien. Wel slapen beide andere katten meestal nog steeds in het zicht van de voordeur. Je kan het ze helaas dus niet uitleggen of erover vertellen...
Categorie: life-log - plusminus
1020 woorden - Alles op deze website is in principe fictie, hoewel er elementen uit de realiteit
kunnen zijn verwerkt. Aan de inhoud kunnen geen rechten
worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor
jonge lezers.
Muziektip: Listening to Make it Mine by Jason Mraz
http://tinysong.com/HCPx
Voor meer columns ga
naar www.GoHansBrinker.com (als je
daar tenminste al niet bent :-) )
De columns per mail ontvangen? Abonneer je op de mailinglijst.
Abonneren op de columns via RSS met bijv. FeedReader
of iTunes®
gaat ook, via: rss.xml
Op de iPhone kan abonneren met RSS via iTunes en op Android met de app
Listen.
vorige column
- archief
- volgende column
|
