`

822. Whoessjj!

7 juni 2012
©2012, copyright: GoHansBrinker.com

Op de middelbare school ben ik een tijdje spoorweghobbyist geweest. Ik heb al eens geschreven dat mijn vader ooit bij 'het spoor' was. Hij deed in de Tweede Wereldoorlog mee aan de spoorwegstaking, en moest daarom in Friesland onderduiken. Hij bleef er verder zijn hele arbeidzame leven werken. Of ik treinen daardoor leuk vond weet ik niet. Mijn neefje van een jaar of 14 vindt treinen ook bijzonder leuk, en zijn vader is hardrockgitarist. 

Tussen mijn, ik schat zevende of achtste, totdat ik een jaar of vijftien was speelde ik met modeltreintjes. Toen ik thuis stopte met treintjes spelen raakte ik betrokken bij een clubje met deels voormalige klasgenoten van me die een serieuze spoorweghobbyvereniging hadden opgezet. In feite waren het wat nu treinspotters worden genoemd. Ik weet niet of dat begrip toen ook al bestond. Ik vermoed niet in het Nederlands.

Het clubje had op school de beschikking over de donkere kamer waar al die fraaie treinfotografieën ontwikkeld en gefixeerd werden, en in het gestencilde clubblad "De Spoorweghobbyist" werden die foto's dan verspreid onder een kleine schare leden, die niet louter en alleen op Scholengemeenschap de Schothorst te vinden waren. De verste contribuant zat zo meen ik ergens in Zuid-Holland. Misschien wel bij Den Haag.

Grote opwinding ontstond als van tevoren bekend werd dat een bepaalde "loc" station Amersfoort zou passeren. Er werd desnoods voor gespijbeld om die dan op de lichtgevoelige emulsie te krijgen. Zo herinner ik me nog een keer dat de trein uit Enschede getrokken zou worden door de 1212 terwijl dat anders altijd steevast door de 1204 of een ander exemplaar gebeurde. Nou waren het wel imposante dingen. Die 1200 serie locomotieven waren als ik me goed herinner in de VS gemaakt. De machinist zat er vanaf het perron als het deurtje open stond gezien op een soort van scheerstoel voor de met roest en andere troep bevuilde ramen.

Behalve spoorweghobbyïsten waren we toch ook puberaal. Zo gingen we wel eens een ritje met de trein maken. Zeker als er meerdere aaneengesloten uren schooltijd uitvielen. Ik herinner me een zo'n ritje met name nog heel goed. We spraken natuurlijk ook in authentiek spoorwegjargon en zo zouden we dus een 'slagje Utrecht doen'. Vanaf mijn woonplaats Amersfoort was je dan krap in een uur weer terug.

Voor mij was de rit tegelijk heel veel rustiger en gerieflijker dan dat van mijn drie klasgenoten Oege, Bert en ene Hans die ik niet zo heel goed kende. Ik ging niet altijd mee dus ik kende niet alle kunsten. Voordat we instapten zei Oege "we gaan achterin zitten hè?" De andere twee gniffelden. Nou ja stilzitten achterin daar kwam niet zo heel veel van terecht. Steeds dachten de heren dat er een conducteur aan kwam, die was echter in geen velden of wegen te bekennen. Geld hadden we niet, dus uiteraard werd er zwart gereden. Ik was de enige met een kaart voor onbeperkt gratis reizen want ja, mijn pa was dus bij het spoor.

Afijn, Oege ging nog maar eens poolshoogte nemen. Gierend van de lach kwam hij vervolgens terug. Het enige dat ik opving was "hele pakken?" "ja echt, hele pakken. Zeker acht!" Geen idee wat dat nou weer was.

Ter hoogte van Bilthoven vloog Oege dus ineens naar voren. Na wat gewissel tussen de coupé s zaten wij nu aan het einde van een langgerekt compartiment bijna achterin de trein, zodat we over een flink aantal medepassagiers konden heenkijken.

Ineens was het "whoesj". Een grote witte wolk cirkelde aan beide zeiden van de trein langs de ramen. Bert en Hans lagen in een deuk. Whoesj giing het een paar seconden nog een keer. hele witte flarden zag ik in de bovenleiding aan weerszijden van de trein blijven hangen. Een grote prop vloog echt zo door een van de openstaande ramen voor ons naar binnen. Mensen sprongen op om de ramen dicht te doen. Whoesj! Bert proestte het uit. Handdoekjes. Wat bleek? Oege die dit wel vaker gedaan had, was dit keer op een toilet een vergeten voorraad van acht grote pakken papieren WC-handdoekjes tegengekomen. Whoesj! daar ging het weer! Per keer duwde hij er zeker dertig van door de smalle toiletopening. Door de wielen tot veel kleinere stukken vermalen stoven ze langs de trein in grote wolken omhoog. Whoessjj! Ja je houdt van treinen, en dan ook echt van alle aspecten of je houdt er niet van...

Categorie: life- log - plusminus 727 woorden - Alles op deze website is in principe fictie, hoewel er elementen uit de realiteit kunnen zijn verwerkt. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Muziektip: Some Unholy War by Amy Winehouse http://tinysong.com/7nPc

Voor meer columns ga naar www.GoHansBrinker.com (als je daar tenminste al niet bent :-) )
De columns per mail ontvangen? Abonneer je op de mailinglijst.
Abonneren op de columns via RSS met bijv. FeedReader of iTunes^® gaat ook, via: rss.xml

vorige column - volgende column - archief - home