(Uit de Daily Minutes van 9 januari)

Met ingang van dit jaar is er een nieuwe richtlijn in werking getreden voor wat betreft de strafmaat voor etherpiraten. De richtlijn geeft de straffen aan voor verschillende vormen van piraterij. Ik weet niet of de richtlijn een verzwaring is ten opzichte van de oude, maar de informatie geeft een goed beeld van wat een betrapte piraat kan verwachten.

In de richtlijn wordt onderscheid gemaakt tussen een vijftal basisvormen van soorten van piraterij die er zijn. Er kan sprake zijn van een overtreding of van een misdrijf. Als dat slechts een overtreding is, dan kan van de genoemde straf in de richtlijn naar beneden worden afgeweken.

Ik ga er als dat lukt in vogelvlucht doorheen. De eerste basisvorm gaat uit van een omroeppiraat op frequenties tussen de 87,5 MHz en de 108,0 MHz, tussen 2,0 Mhz en de 30 MHz, tussen 551 kHz en de 1602 kHz, tussen de 174 MHz en de 230 MHz en tussen de 1452 MHz en de 1479.5 MHz in gebruik voor radio-omroep zonder vergunning.

Er is voor deze basisvorm een straf voor een lichte variant van piraterij, dan gaat het met name om individuele personen die aan het piraten zijn, bij de zware variant vindt een uitzending plaats ofwel in groepsverband, of met een groot zendbereik of met belemmering van de opsporing, of een combinatie van al deze zaken.

De eerste keer krijgt iemand daarvoor een taakstraf van 100 uur, de tweede keer is dat ofwel een taakstraf van 150 uur, of 10 weken gevangenisstraf. Na de tweede keer is dat 200 uur of 14 weken, en in dat laatste geval is dat in zijn geheel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

Bij de zware variant gaat het om 120 uur de eerste keer, en om 180 uur, cq. 3 maanden voor de tweede keer en 240 uur en 4 maanden en in dat geval alles onvoorwaardelijk.

Tweede variant

In een tweede variant gaat het om illegaal gebruik van niet-omroepfrequenties. Het gaat dan om misbruik van amateurapparatuur, marifoons of andere apparatuur die wel legaal is, maar die zonder vergunning moedwillig onjuist wordt gebruikt.

De eerste keer is er bij deze variant een geldboete van 500 euro. De tweede keer een geldboete van 750 euro of een taakstraf van 60 uur en de keren daarna 80 uur taakstraf of 5 weken onvoorwaardelijke gevangenisstraf.

Derde categorie

De derde catagorie dat zijn jammers. In deze en alle voorgaande categorieën gaat het overigens om zowel het gebruik als het bezit van de apparatuur, er staat letterlijk ¨Het aanleggen, het geheel of gedeeltelijk aangelegd aanwezig hebben en/of het gebruik van radioapparaten…”

Het is niet mogelijk om voor een jammer, in de richtlijn wordt ook gesproken van blokkeerzenders een vergunning te krijgen.

Een particulier krijgt bij zo’n jammer direct de eerste keer een taakstraf van 120 uur, de tweede keer is dat 180 uur of 3 maanden celstraf, en daarna 240 uur of 4 maanden onvoorwaardelijk.

Een bedrijf met een jammer krijgt 2000 euro boete, de tweede keer 3000 euro daarna 4000 euro.

Hier gelden daarnaast nog extra zaken als er daadwerkelijk sprake was van storing, en als het apparaat gebruikt is om de opsporing bij een ander misdrijf te belemmeren.

Categorie vier

Categorie vier betreft fabrikanten en importeurs die apparaten in omloop brengen die niet aan de voorschriften voldoen. Hier gelden boetes afhankelijk van de bedrijfsgrootte die variëren van 500 euro voor een eenmansbedrijf tot 3700 euro bij een bedrijf van 50 of meer werknemers. Eenmanszaken kunnen bij herhaling ook een taakstraf of gevangenisstraf krijgen, de maximale boete is hier 7000 euro.

Categorie vijf

Bij de vijfde en laatste categorie gaat het om apparaten die op zich legaal zouden zijn, maar die buiten de voorwaarden van die legale vrijstelling vallen. Het voorbeeld dat ons waarschijnlijk het meest aanspreekt is een 27 MHz-apparaat dat buiten de legale kanalen kan werken of meer zendvermogen heeft dan toegestaan. Het kan hierbij echter om een heel scala aan apparaten gaan, bijvoorbeeld mobiele telefoons, modems, draadloze microfoons, babyfoons, apparaten met modelbesturing, afstandsbedieningen, etc..

Hier is de eerste keer de boete 500 euro, de tweede keer is dat 750 euro of 60 uur taakstraf en daarna 80 uur taakstraf of 5 weken onvoorwaardelijke celstraf.

In alle gevallen geldt hier dat de mensen afstand moeten doen van de apparatuur voor voor verbeurdverklaring, en er kan bijvoorbeeld bij meerdere veroordelingen tegelijk sprake van zijn dat er in dat geval geen taakstraf opgelegd mag worden. In zo’n geval krijgt iemand automatisch de gevangenisstraf die ervoor staat.

De nieuwe richtlijn:

https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2018-67906.html

(Uit de Daily Minutes van 9 januari)

De achterkant van de maan is altijd van de aarde af gericht. Nooit eerder landde er aan die kant van de maan een ruimtesonde. Met de Chinese Chang’E4 gebeurde dat op 3 januari van dit jaar voor het eerst.

Moeilijkheid bij de landing is dat een rechtstreekse verbinding naar de aarde dus niet mogelijk is. Om die reden lanceerde China op 21 mei 2018 een satelliet met een repeater erin, de Queqiao. Omdat communicatie met die satelliet in een baan om de maan niet bepaald gemakkelijk is, heeft de Chinese ruimtevaartorganisatie de hulp in geroepen van… jawel, een zendamateur.

Reinhard Kühn DK5LA in de deelstaat Sleeswijk Holstein heeft een zeer krachtig EME-station, en verstuurt daarmee geregeld datapakketten voor de Chinese ruimtevaartorganisatie naar hun satelliet in een baan om de maan.

De Chinese ruimtevaartorganisatie kwam op het idee om Kühn in te schakelen nadat deze op 2 juli 2017 de Zuid-Afrikaanse satelliet ZA-AEROSAT via de 2 meterband zover wist te krijgen dat de satelliet zijn zonnepanelen uit zou vouwen, waarmee de satelliet gered werd. Deze redding was overigens een gezamenlijke actie PA3FXB bij CAMRAS in Dwingelo en Reinhard Kühn.

De Duitse pers raakt niet uitgepraat over de rol van de hobbyïst, die de Chinezen met hun maanmissie helpt. TV-zender SAT Eins had er al een reportage over, net als het blad Bild en andere uitingen van de media.