Je hoorde de afgelopen jaren op de 2m- en 70 cm-band veel mensen praten over knijpers en mensen die anderszins vervelend op de band bezig zijn. Anonieme knijpers wel te verstaan. Het is inderdaad een hinderlijk fenomeen. Je vraagt je af hoe komt iemand er toe, om mensen die op een leuke wijze hun vrije tijd willen invullen op die manier hun plezier te bederven? In de amateurbladen wordt er nauwelijks aandacht aan dit soort storingen besteed. Je hoort er hooguit over in de rubriek met inzendingen van lezers. Ik vind juist dat er wel over gepraat moet worden. Alleen niet over de band!
Het is niet bepaald een nieuw verschijnsel. In de jaren zeventig waren er op de repeater bij de Amercentrale meerdere mensen die genoegen beleefden aan dit soort soort spelletjes. Dikwijls legden die de repeater zelfs helemaal plat voor ander verkeer. Dit moet zeer vervelend zijn geweest voor de mensen die met veel inspanning zowel fysiek als financieel zo’n repeater in de lucht brachten. Als je op internet gaat zoeken kom je ook in andere landen dit soort mensen tegen.
In de VS zie je extreme voorbeelden zoals we die in Nederland gelukkig niet kennen. Een jaar geleden las ik over een amateur aldaar die voor zijn geknijp en gepiep een flinke gevangenisstraf had gekregen. Ja, ook op dat gebied delen ze daar heel andere straffen uit dan hier. Alleen, het hielp dus niet. Hij was nog geen week uit de gevangenis ontslagen toen hij opnieuw betrapt werd op draaggolven en vervelende lichaamsgeluiden op een repeater met een groot bereik, op een maritieme frequentie en op de noodfrequentie voor luchtvaartverkeer. Het bericht meldde verder dat de man inmiddels opnieuw is opgesloten. De identiteit van de man was dus al lange tijd bekend, en de eerste keer dat hij betrapt werd, enkele tientallen jaren geleden, was hem om die reden zijn lidmaatschap ontnomen van diverse amateurclubs.
Waarschuwingsplaatje voor internetforums: ‘Don’t feed the trolls’. (copyright: Sam Fentress/GNU)
Het is overigens niet zo dat er in Nederland helemaal niets aan gebeurt. In de tijd van de Amer-repeater bijvoorbeeld is er diverse keren tegen opgetreden, zo werden mij in die tijd nog eens door een opsporingsambtenaar de details van zo’n actie verteld. Maar ook in de tijd van de Amertrollen hielp dat niet erg. Was de belangrijkste stoorder opgepakt, dan ontstond er kennelijk een opening waardoor een ander iemand de leeggevallen plek innam door extra te gaan storen.
Don’t feed the trolls
Dit type mensen is overigens niet uniek voor de amateurwereld. Een vrijwel identiek verschijnsel zie je op veel internetforums. Daar worden deze mensen trollen genoemd (waarom noemen wij deze storende amateurs eigenlijk niet ook trollen?) Die mensen op internet proberen door andere mensen op de fokken boze reacties aan ze te ontlokken. Ook bepaalde aspecten van het bedenken en verspreiden van computervirussen en van het hacken op internet komen voor bij knijpers. Ondanks dat al deze mensen slechts in heel kleine kring, of misschien ook wel helemaal niet door kunnen vertellen dat zij er als persoon achter zitten, kunnen ze zich over het succes wel degelijk verkneukelen. Want de mensen hébben het er toch maar over en dat beschouwen deze personen als welkome aandacht. Wat dus totaal verkeerd is, dat is deze mensen voor hun gedrag belonen. Want stel dat er, in het geval van radioamateurs, door zo iemand de beheerder van een bepaalde repeater de handdoek in de ring zou werpen, dan kan de trol tot in jaren van lengte voor zichzelf zeggen ‘ik ben toch maar mooi degene die repeater PI2xxx uit de lucht gekregen heeft’. En dat genoegen gun je niemand.
Een gestolen bakkie
De mensen die bij zendamateurs overgaan tot dit soort acties zijn lang niet altijd piraten of mensen die toevallig in het bezit van een misschien wel gestolen ‘bakkie’ zijn gekomen. Het is natuurlijk extra zuur als iemand uit eigen kring ertoe overgaat om dit soort vervelende dingen uit te halen. Soms zit daar boosheid of frustratie achter. In de jaren tachtig zat ik zelf samen met een vast groepje medeamateurs iedere avond vanaf een uur of half één ’s nachts op 145,275 MHz een uur of anderhalf lang gezellig te bomen onder de naam de Soepronde. Dat ging er vaak wat losser aan toe dan alleen maar over technische experimenten praten, en dat stuitte bij sommige traditioneel ingestelde collega amateurs in die dagen nogal tegen de borst. Vaak was wel duidelijk wie er dan achter zat wanneer er tijdens die gesprekken ineens op het kanaal gestoord werd. Diverse keren werden we als jongelui (de meesten van ons waren begin 20) door een dikwijls oudere amateur op ons vermeende wangedrag aangesproken. En als we daar dan niet tot tevredenheid op reageerden (d.w.z. wij wilden ons gepraat niet stoppen) dan werd er diverse keren een minuut of wat later ineens een draaggolf in de lucht gezet, al dan niet met pieptoon of soms met muziek, die in S-rapport wel vergelijkbaar was met degene die ons tot de orde wilde roepen.
Pas op voor trollen! (foto: Gil Mnogueira, Creative Commons)
Is er nou niks aan te doen zou je zeggen. Dat is er wel. Uit de lucht halen van dat soort amateurs is, zo is internationaal ook gebleken, helemaal niet zo heel erg effectief. Maar de stations die gedupeerd worden door dit soort van acties kunnen zelf juist wel een hoop doen. Op internet blijkt in de praktijk de beste manier te zijn om de trollen gewoon helemaal maar te negeren. Dat is op internet technisch natuurlijk ook heel gemakkelijk te realiseren. Op verschillende forums worden tegenwoordig de reacties van trollen namelijk uit de forums weggelaten. De trol zelf wordt dus niet van het forum uitgesloten. Integendeel de trol ziet zelf zijn eigen reacties nog gewoon tussen de andere staan alsof er niets aan de hand is. Alleen de andere gebruikers kunnen ze dus niet zien en het gevolg daarvan is dat er niemand meer op reageert. Daardoor is er voor de trol natuurlijk al snel de aardigheid vanaf.
Dit trucje werkte ook in de jaren tachtig al. Bij de Soepronde hadden we al vrij snel stilzwijgend de afspraak dat onze verbinding hoe dan ook niet onder de stoorders zou gaan lijden. Zo waren er eens goede condities, en een DX-er op best grote afstand in het noorden van het land stuitte op dat moment op onze gesprekken. Hij riep eerst dat hij het er niet mee eens was en vond dat we er direct mee moesten stoppen. Vervolgens zei hij dat hij zoiets op ‘zijn’ tweemeterband niet kon accepteren. Zijn kale draaggolf was vanwege de condities vervolgens zodanig sterk dat ik vanuit Amersfoort mijn tegenstation in Houten dus niet meer kon horen en andersom. Omdat het gesprek op dat moment uit twee personen bestond was er echter een eenvoudige oplossing mogelijk: de telefoon. Ons gesprek ging voor de objectieve luisteraar (die het nog kon horen) verder alsof er dus geen storing was. Af en toe hoorden we de storende draaggolf kort even uitschakelen. Na een kwartier of zo hield hij het al mopperend voor gezien en konden we de telefoon dus neerleggen. Bij andere gelegenheden hebben we op dezelfde manier dikwijls 70 cm of 10 meter FM als parallel kanaal gebruikt.
Genoegdoening
Dat is het aardige aan het negeren van mensen die storen: de stoorders raken er zelf vaak gefrustreerd van. Dit op zich is een aardig bijverschijnsel dat wel enige genoegdoening geeft, maar het belangrijkste is natuurlijk deze methode in heel veel gevallen dus gewoon goed werkt.
Essentieel bij deze werkwijze is natuurlijk dat iedereen zich aan dat stilzwijgen houdt. Slechts één persoon die boos of klagend reageert kan voldoende zijn om de stoorder weer te voeden. Ook een gesprek op een ‘spamvrije’ repeater over hoe zo’n rommeltje het op een andere repeater is, kan als het vaker gebeurt zo’n repeater al snel veranderen in net zo’n grote puinhoop als die andere. Zelfs een opmerking dat mensen een trol moeten negeren kan daarbij verkeerd uitpakken. Daarom zou je eigenlijk alle amateurs moeten opbellen die dit onderwerp via de amateurmicrofoon bespreken en hen via die weg de mogelijke gevolgen daarvan uitleggen. Alle amateurs die weleens van een repeater gebruik maken dragen hierbij een verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de (ver)storingen uit dit artikel tot een minimum worden beperkt.
Don’t feed the trolls!
John Piek – PA0ETE
Dit artikel is eerder gepubliceerd in 2007.
©2012, John Piek (QRM! Magazine) – Medegebruik van dit artikel en/of foto’s is in dit geval NIET toegestaan.
De editie van 9 juli van de Herald-Palladium, een regionale krant in de VS voor Benton Harbor en St Joseph, Michigan, meldt dat de Heathkit Education Company haar faillissement heeft aangevraagd en haar deuren alweer officieel heeft gesloten na het in gebreke blijven bij het betalen van het huurcontract voor de bedrijfsruimte waar Heathkit in was gevestigd. Volgens de krant werkten er in haar hoogtijdagen in de periode na de Tweede Wereldoorlog meer dan 1800 werknemers voor Heathkit. Bij de recente sluiting bedroeg het totale personeelsbestand nog maar minder dan zes personen.
