Dit keer statistieken die het verloop van de hele epidemie in een land laten zien. Eerst China. Registratie door WHO begon daar op 21 januari.
China
De grote piek in het schema is rond 17 februari, toen China overschakelde op een andere manier van registreren.
Italië
De epidemie begon in Italië op 24 januari, maar bleef toen voortdurend laag, in een maand tijd kwamen er intotaal drie positief geteste personen bij. Dat veranderde op 22 februari toen het aantal van 6 naar 9 ging, en een dag later naar 76. Daarna ging de groei gestaag naar beneden. De nationale lockdown in Italië ging in op 9 maart, dat is bij het getal 40 in de grafiek. Het effectzou je na 55 in de grafiek moeten zien.
Op 21 februari (33 in de grafiek) werd er al een lockdown in een aantal plaatsen in het noorden van kracht, en op 27 februari (39 in de grafiek) werden die op checkpoints bewaakt en dicht gehouden. Het effect van die eerste lockdowns is in de grafiek heel goed te zien.
Zuid-Korea
Zuid-Korea is een land dat ervaring heeft met de eerdere SARS-uitbraak. Het begin lijkt op de situatie in Italië. Bij het begin dat WHO deze cijfers ging bijhoudenlwas er 1 patiënt geregistreerd. Dat was op 21 januari.
Op 30 januari had Zuid-Korea 4 positief geteste personen, een dag later waren dat er 11. Vanaf 19 februari ging het hard. Op 29 februari 3150 positief getesten, met in de week ervoor20 tot 25% toename. Op 1 maart ging de stijging naar 15%. Een week later was dat 5,14%. Vanaf 12 maart zit het percentage stijging onder de 1,5%. Alleen op 20 maart piekte het een keer naar 2,76%, maar op 18 maart was het eenmalig 0%, dus misschien was het een inhaalslag. (Net rechts van 57 in de grafiek).
Zuid-Korea gaat heel ver om dit te bereiken. Testen op het virus werd gecombineerd met een intensieve contactopsporing.
Het beleid bestaat eruit dat geïnfecteerde Zuid-Koreanen verplicht in een opvangscentrum van de overheid in quarantaine moeten gaan. Hun telefoons en creditcardgegevens worden gebruikt om hun eerdere bewegingen te traceren en de mensen te vinden met wie ze in contact zijn geweest. Degenen van wie is vastgesteld dat ze in de buurt van de geïnfecteerde persoon zijn geweest, ontvangen telefonische meldingen met informatie over waar ze zich eerder hebben bevonden.
Volgens Chun Byung-Chul, een epidemioloog aan de Korea University, krijgen risicopatiënten met onderliggende ziekten voorrang bij ziekenhuisopname. Patiënten met matige symptomen worden naar ‘herbestemde bedrijfsopleidingsfaciliteiten en ruimtes van openbare instellingen’ gestuurd, waar ze observatie en medische ondersteuning krijgen. Patiënten die herstellen en tweemaal negatief getest worden, worden weer vrijgelaten.
Mensen die nauw contact met patiënten hebben gehad en geïnfecteerde personen met minimale symptomen die hun eigen temperatuur kunnen meten, en van wie de gezinsleden vrij zijn van chronische ziekten, moeten zichzelf gedurende twee weken in quarantaine plaatsen. Lokale monitoringteams bellen de quarantaine tweemaal per dag om ervoor te zorgen dat deze mensen blijven waar ze zijn en om te vragen naar symptomen.
Degenen die verplicht zijn om in zelfquarantaine te verblijven, moeten een app downloaden die ambtenaren waarschuwt als de patiënt zich buiten de quarantaine begeeft. Overtreders krijgen een boete van maximaal US $ 2.500.
(tekst over de aanpak van Zuid-Korea is deels gebaseerd op Wikipedia)
Met het blote oog vanuit mijn huis niet te lezen, en lastig zelfs om te zien dat er wat staat. Het is het kinderdagverblijf bij mij in de straat. Ik vind de foto zo tekenend voor de huidige situatie.
