Gisteren, 23 april overleed Chriet Titulaer. Titulaer werd bekend door zijn commentaar bij verschillende ruimtevluchten, te beginnen bij de eerste maanlandingen. Hij werd bij een groot publiek nog veel bekender door zijn programma Wondere Wereld. Titulaer sukkelde al heel lang met zijn gezondheid. Als een eerbetoon aan de man publiceer ik hieronder het interview dat ik in februari 2002 bij hem thuis met hem deed.

“Eén schotel heb ik nog laten staan, uit historische overwegingen”

Interview met Chriet Titulaer

Dit interview voor het blad TVSatellite van Veronica vond plaats op 27 februari 2002.

Hij is vooral bekend vanwege zijn commentaren bij de maanlandingen, eind jaren zestig, en verder door de nieuwe technische snufjes waar hij Nederland mee liet kennismaken. En natuurlijk door zijn onmiskenbare uiterlijk, dat door de jaren heen steeds constant is gebleven. Daarnaast is Chriet Titulaer zeer waarschijnlijk de eerste in Nederland die als particulier naar satelliettelevisie keek.

Chriet Titulaer werkte in 1968 in de VS voor het Lunar and Planetary Laboratory. Dat deed destijds onderzoek aan maanfoto’s voor de NASA. Het jaar erop ging hij werken voor de ESRO (de voorloper van de ESA) bij een sterrenwacht in de buurt van Parijs. Tijdens deze periode maakte hij ook zijn tv-presentaties over de maanlandingen waarmee hij op slag een bekende Nederlander werd. Van 1970 tot 1982 werkte Chriet voor Teleac, en vanaf het moment dat hij daar wegging is hij een eigen bedrijf begonnen, dat bijvoorbeeld een programma als Wondere Wereld produceerde, en dat tal van andere projecten opzette, zoals bijvoorbeeld het Huis van de Toekomst.

 Chriet Titulaer is niet die droge techneut die je misschien van hem zou verwachten. Hij interesseert zich niet alleen voor techniek, maar ook voor levensbeschouwelijke zaken. Zo maakte hij vele reizen die hem lang niet allemaal langs de ‘wondere wereld’ der techniek voerden. Minder bekend is bijvoorbeeld dat hij diverse landen zoals Peru bezocht vanwege de oude culturen daar. Hij doet verder regelmatig Japan aan. Steevast is hij daar door de week in het moderne Tokyo, maar in de weekenden gaat hij naar het platteland, waar hij logeert in traditionele Japanse hotels waar nog op matjes geslapen wordt.

Chriet maakte diverse tv-programma’s over verschillende soorten satellieten, waaronder ook televisiesatellieten. De interesse ligt daarbij echter altijd bij het experimentele stadium van dit soort onderwerpen. Overigens waarschuwde hij er al in 1984 en 1985 voor, dat de kabelnetten geen gemakkelijke tijden tegemoet zouden gaan, omdat het aanbod aan zenders te groot zou worden om nog door te kunnen geven.

“Ik heb weer kabel”

“In 1978 heb ik mijn eerste ontvangstantenne voor satelliettelevisie gekocht. Dat was voor de Russische Horizont. Ik heb hem destijds gekocht bij een bedrijf in Arnhem, waarvan ik niet weet of ze nog bestaan. In die tijd was dit het enige bedrijf dat schotels in Nederland verkocht. Ik kon met die installatie met uitstekende beeldkwaliteit naar de televisie van Moskou kijken. Hoewel ik er natuurlijk niet veel van begreep omdat ik de taal niet sprak, genoot ik zeer van de beelden. Mijn eerste schotel was er een van 3 meter diameter, opzij van het huis.”

Ondertussen heeft hij zijn satellietontvangstapparatuur allang niet meer in gebruik: “Ik heb weer kabel. Dat komt, het is gewoon geworden. Het experiment is voorbij. Een tijdlang had ik mijn dak helemaal vol staan met schotels, voor allerlei satellieten. Wat satelliettelevisie betreft waren het voor mij toch voornamelijk de Russen. Soms waren daar heel onbekende satellieten bij. Dat waren meestal communicatie- of weersatellieten. Weersatellieten zijn altijd weer dankbaar om naar te kijken. Al vrij snel had ik alleen nog schotels voor ontvangst van weersatellieten, en niet meer voor televisie. Zo’n tien jaar geleden ben ik gestopt met satellietontvangst. Eén schotel heb ik laten staan uit historische overwegingen. Hij is echter nergens meer op aangesloten.”

Dit artikel is geschreven in februari 2002.

©2002, copyright op foto’s en tekst: Piek-E press. Gebruik alleen met schriftelijke toestemming.