« En de jeugd, die vist… | Home | Terrassen in Amersfoo… »

Overpeinzing

Mijn wieg stond in Leusden-Zuid.

En dus heb ik Leusden-Centrum zien groeien. Van de Eurowoningen tot uiteindelijk 't Vliet, al die Leusdense wijken zag ik komen. Na de scheiding van mijn ouders verhuisde Vader naar Centrum en zo woonde ik deels in Zuid en deels in Centrum. Nu verrijst Leusdens nieuwste aanwinst de Tabaksteeg. Het is een raar gezicht om langs de spoorlijn tussen de weilanden waar ik vroeger onze hond uitliet nu al die bouwactiviteiten te zien. Zuid en Centrum groeien aan elkaar vast en worden zo één geheel.

Foto: M. Minderhoud, gepubliceerd onder GNU.

Hetzelfde gebeurt in Amersfoort. Zowel in de Hendrik van Viandenstraat als in de wijk Randenbroek heb ik op mezelf gewoond. De bouw van de wijk Kattenbroek heb ik vol interesse gevolgd en het was daar waar Man en ik ons eerste huis kochten samen. Een architectonisch prachtige wijk en de grote vijver was de ideale wandelplek na de geboortes van onze beide kinderen. Nieuwland heeft mij nooit kunnen bekoren, maar nu kijk ik weer geboeid naar het groeien van Amersfoorts jongste aanwinst Vathorst. Nijkerk, Hooglanderveen en Amersfoort groeien ditmaal aan elkaar en het ontstaan van Vathorst maak niet alleen ík nu bewust mee, maar ook mijn kleine kinderen. Reden wij - zoals het leek- tot voor kort nog door de weilanden via een snelle doorsteek naar oma in Nijkerk, nu slalommen we tussen de nieuwe woningen door en lijkt er elke week wel iets veranderd. De kinderen vinden het prachtig, vooral omdat we nog wel eens verdwaald raken onderweg. Vathorst wordt mooi vind ik, met die fleurige smalle grachtenpanden en wederom al die verschillende aparte huizen.

Al die nieuwbouw gaat ten koste van een hoop groen. Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is om ooit een vrijstaande boerderij gehad te hebben, maar nu omringd te zijn door allerlei woningen in Kattenbroek of Vathorst. Gelukkig woon ik tegenwoordig aan het Schothorsterpark. Midden in de stad, maar toch naast het groen. Het is geen groot bos, maar er is wel een hoop te zien en beleven met onder andere het Educatief Centrum, de eendenvijver en de verschillende vegetaties. En als wij naar een écht bos willen, dan komen we altijd weer uit bij mijn oude vertrouwde Den Treek. In de winter om met de slee van de besneeuwde heuveltjes te glijden, in de herfst om paddestoelen te zoeken en gewoon om heerlijk te wandelen en de kinderen - net als ik vroeger zelf deed - te laten rennen door de zandkuil.

Amersfoort en omgeving. Ik vind het er heerlijk wonen zo centraal in Nederland. In verband met de reistijd naar het werk zou het voor ons gezin verstandiger zijn om te verhuizen. Maar Man en ik, wij moeten er niet aan denken. Wij blijven lekker híer!