« Verbetering... | Home | Overpeinzing »

En de jeugd, die vist

15 06 07 - 22:52

Ze rijzen als paddestoelen uit de grond: overal zie je jongens, en meisjes vissen in Leusden. De een steekt de ander aan en in een mum van tijd hebben ze ook allemaal een hengel met toebehoren. Zijn ze in die tijd jarig geweest of wordt dat zomaar even aangeschaft? Er zijn ongetwijfeld moeders genoeg die denken: ik gooi er een paar euro’s tegenaan en ze zijn weer uren zoet”. Zullen de ouders van al die vissende kinderen ook de tijd en moeite nemen om kinderen uit te leggen dat vissen ook gevoel hebben? Zullen ze een paar basisregels meegeven over de behandeling van de gevangen visjes?

Jaren geleden was mijn zoon ook door het virus aangestoken. Ik haat vissen en probeerde er een wijze les over te geven met enkele gruwelijke details in de hoop dat hij zou afhaken. Volgens zoonlief deed het geen pijn als je een haak in je bek kreeg. Goed, gaf ik toe, dan doe ik jou een haakje in je kin en als je vindt dat het geen pijn doet, mag je ook vissen. Zijn vader werd daar erg kwaad om maar ik vind het principe oog om oog, tand om tand best goed. Enfin het was niet tegen te houden en dus leerde ik hem om de gevangen vis met natte handen uit het water te halen, met een kocher de haak te verwijderen en de vis heel voorzichtig weer in het water te laten glijden. Heimelijk was ik opgelucht als hij een hele middag vruchteloos achter zijn hengel zat en ik kon een genoegzame glimlach niet onderdrukken als hij thuis kwam met de mededeling: ”weer niets gevangen” te hebben.

Ik loop voorbij de vissende kinderen en probeer mij in te houden maar soms moet ik mij er toch mee bemoeien. Gisteren hadden een paar jochies een grote vis gevangen en die vis moest op de foto. Okay, maar doe het dan snel. Niets hoor, eerst Pietje met de vis, toen Klaasje met de vis en het arme dier lag maar naar adem te happen. “Zal ik jullie eens zolang onder water houden?” riep ik vanaf de brug. Verdwaasd keken ze mij aan. Het zal vast geen boze opzet zijn maar waarschijnlijk denken ze helemaal niet na over vissenleed.

Hier ligt wel een taak voor de school en voor de ouders. Misschien zelfs voor de wijkagent. Voorlichting kan veel ellende voorkomen. Stilletjes vraag ik mij af wat zulke kinderen beweegt? Als ze aan dit leed al voorbij gaan, waar loopt dat uiteindelijk op uit?