« Rijp in de Haussmanst… | Home | Skaten in Vathorst »

Kerst 2007

26 12 07 - 15:47

De laatste twee jaar vierde ik kerst in mijn eentje. Geen tassen vol boodschappen zeulen, geen uren in de keuken staan en vooral niet teveel geld uitgeven. Dit jaar gooide ik het roer 180 graden om, en nodigde de hele familie uit op de kerstbrunch. Brunch is een veilig idee vond ik zelf. Niet te vroeg zodat ik nog een lekkere wandeling kon maken en vooral niet te laat weer weg. Ik heb een leuke familie dus ik verheugde mij op het feest.

(de afbeeldingen zijn aanklikbaar voor een vergroting)

Iedereen zou zijn of haar eigen aandeel leveren aan de feestdis zodat ik mijn kerstgratificatie kon uitgeven aan een paar Dubarrylaarzen. Voor de niet ingewijden: deze laarzen kosten nieuw 335 euro maar ik bemachtigde ze via Marktplaats.nl en kon zo een graantje meepikken van de welvaart van anderen.

Mijn hele familie, tenminste de mee-eters, is vegetarisch dus ik zou qua eten niet voor onaangename verrassingen komen te staan. Zelfs mijn negentigjarige vader was tot zijn dood vegetarier. Een week voor zijn dood at hij kalfsragout en wij wisten toen dat het goed fout zat want vooral het consumeren van jonge dieren vond mijn vader weerzinwekkend. Een mening die hij soms ongezouten te berde bracht tijdens het boodschappen doen bij AH.

Om de feestvreugde te verhogen, zette ik een kerstboompje met een welkomsbord bij de voordeur en verwelkomde de bezoekers met een glaasje warme gluhwein en een haarband met rendieroren. Deze oren kocht ik voor 49 cent bij Blokker en ik vond het wel een grappig idee. Iedereen aan tafel met rendieroren op. Even een fotootje schieten en de kerstkaart voor volgend jaar is ook weer klaar.

Mijn aandeel was de soep. Pompoensoep met sinaasappel, paprika en wortel. Gewoon uit zo’n alumiumpak zodat het niet kon mislukken en versierd met een scheutje euroshopperroom en peterselie uit eigen tuin. Gelukkig dat de dooi net op tijd intrad zodat de peterselie er fleurig uit zag.

Mijn moeder kwam met de taart. Iets wat haar wel toevertrouwd is. Zuslief kwam met tassen aanzeulen die de indruk wekten dat de hele straat zou aanschuiven en mijn lieve broertje kwam met zijn specialiteiten: hartige taart en sushi. Een alleenstaande vriend haalde bij de snackbar aan de overkant een lekkere ijstaart.

De hele middag wist ik mij omarmd door mijn dierbare familie en de koelkast en vriezer waren na afloop zo gevuld dat ik wel nieuwe Dubarrylaarzen had kunnen kopen.

Meiney Roffel