Tolerant of intolerant?
15 09 07 - 12:46 Vanochtend las ik in de Leusder krant een column over tolerantie. De hele dag bleef ik bezig met de vraag hoe tolerant je als naaste buur moet zijn. In het kort was de situatie als volgt: mensen krijgen nieuwe buren met een gehandicapt kind dat elke drie weken een weekend thuis doorbrengt, en dat tijdens die bezoeken ontzettend veel lawaai maakt. Helaas de bestaande bewoners niet netjes en gaven de nieuwkomers te verstaan dat zij ze wel weg zouden pesten. Kijk voor mensen is het hebben van een gehandicapt kind heel erg, maar uiteindelijk hebben de buren part noch deel aan hun probleem maar zien wel elke drie weken hun rust verstoord worden. Gemene kwetsende opmerkingen maken is verwerpelijk en ik zou zelf in zo'n geval 'geleden hebben in stilte'.Ik heb negen jaar in het Vliet gewoond waar mijn buren achter elkaar drie kinderen kregen. Ik was zelf net uit de kleine kinderen en wilde na een drukke werkweek graag genieten van een mooi boek in de tuin. Helaas werd dit onmogelijk gemaakt door het luidruchtig aanwezig zijn van de buurkinderen. Op zich waren het aardige mensen en hun kinderen waren lief maar zelf waren ze zo gewend aan het lawaai dat ze zich waarschijnlijk niet realiseerden dat het voor mij minder prettig was om de hele dag te luisteren naar de vermanende stem van moeder dat Pietje geen zand in de mond mocht stoppen en dat Marietje haar boterham met pindakaas op moest eten. Om nog maar te zwijgen van het gehuil en het geluid van knerpende driewielers. Ik heb er nooit iets van gezegd maar kon ‘s zomers mijn geluk niet op als de caravan werd voorgereden en het gezin voor drie weken naar de camping vertrok.
Bij de buren aan de overkant was dat een heel andere kwestie. Iedere nacht om vijf uur werd de voordeur tegenover mij keihard dicht gesmeten en zat ik overeind in mijn bed terwijl ik wist dat over een uur de wekker af zou gaan. Toen ik eens vriendelijk vroeg of die deur wat zachter dicht kon kreeg ik als antwoord dat de deur moeilijk sloot en hij ook niet voor zijn lol zo vroeg moest vertrekken. De hele nacht was het daar trouwens feest. Vertrekkende mensen op elk uur van de nacht die luid toeterend afscheid van elkaar namen en die regelmatig harde toon een gesprek voerden onder mijn slaapkamerraam.
Ik heb uiteindelijk afscheid genomen van de buurt en ben vertrokken naar een klein huisje met maar één slaapkamer. Menigeen verklaarde mij voor gek dat ik een heel huis met drie slaapkamers en een ruime zolder inruilde voor een kleine woning met maar een slaapkamer maar ik heb zonder spijt de helft van mijn inboedel weggedaan in ruil voor rust. Mijn slaapkamer ligt hier op de begane grond en grenst aan een soort park. Ik kan nog steeds mijn geluk niet op dat het hier ‘s nachts zo stil is als ik nu ervaar. Mijn buren heb ik wel gezien maar nog nooit gehoord en de hele zomer genoot ik van stilte in mijn tuin met alleen het geluid van de vogels. Nu zijn die buren helaas vertrokken naar de Tabaksteeg en staat het huis te koop. Het is een groot huis dus het ligt voor de hand dat er een gezin in komt en ik houd mijn hart vast dat het weer mensen zijn met kleine kinderen en dat het dan opnieuw gedaan is met de rust.
Trackback link:Zet Javascript aan om een Trackback URL te genereren