« Amersfoort doet er to… | Home | Over eikenrupsen en t… »

Het Maastricht van het noorden

08 06 07 - 10:36 Ik ben als inwoner niet altijd een even groot Amersfoort-fan geweest. Dan moet ik even uitleggen om een achtergrond te scheppen. Ik ben geboren in de hoofdstad van Drenthe, en opgegroeid in Dordrecht. Pa werkte bij het spoor en werd toen ik elf was overgeplaatst naar Amersfoort. Een bewuste keuze, vanwege onder andere de bosrijke omgeving en het ontbreken van de vele grootschalige en vervuilende industrie, die het deel van de Randstad kenmerkt waar wij daarvoor woonden.

Vanaf dat moment ben ik officieel inwoner van Amersfoort geweest. Ik heb echter een tijdlang twee woonplaatsen gehad, waarbij ik heen en weer pendelde. Het grootste deel van de week, inclusief mijn vrije weekend, bivakkeerde ik in Nijmegen, en slechts betrekkelijk korte tijd was ik in die dagen in Amersfoort. Rond die tijd begon ik Amersfoort soms te zien als voor mij wat al te provinciaal. Ik weet niet of Nijmegen nou werkelijk wel zoveel beter is in dat opzicht, maar zoals ik het toen zag was het dat wel.

Toen ik ondertussen weer zo goed als al mijn tijd in Amersfoort doorbracht, werd het er niet beter op. Waar ik vooral tegenaan hikte was dat de groei van de stad, die natuurlijk immens geweest is, soms pretenties opwekte die het in mijn ogen provinciale plaatsje helemaal niet waar kon maken. Wat bij mij daarbij vooral werkte als de spreekwoordelijke rode lap op een stier, waren dingen die Amersfoort wilde importeren, om maar vooral haar aanzien voor bewoners en buitenwacht te verbeteren.

Een voorbeeld wat dat betreft was een periode, ergens jaren negentig dat je een wethouder hoorde roepen 'Amersfoort moet het Maastricht worden van het noorden'. Wat mij daarbij stak, was dat je zag dat allerlei dingen ook daadwerkelijk gekopieerd werden. In die tijd werd het na een bezoek van de betreffende wethouder aan de Limburgse hoofdstad bijvoorbeeld voor terrashouders in de binnenstad verplicht om alleen nog maar rieten stoelen buiten te plaatsen. Inderdaad zijn de Amersfoortse terrassen er daardoor erg veel mooier op geworden, maar wat mij misnoegde was dat er door de wethouder vrij dwingend bij gezegd werd dat dit de stoelen moesten zijn die je op de meeste terrassen op het Vrijthof aantrof. Overigens schreef een tijdschrift van middenstandondernemers in dezelfde periode dat Amersfoort in hun visie het Amsterdam van het midden zou moeten worden.

Voor mij geldt voor een stad eigenlijk hetzelfde als vaak voor mensen geldt: Amersfoort moet bij al die verandering toch vooral zichzelf blijven!