Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Waar komt mijn fascinatie voor morse-telegrafie toch vandaan? In de vorige eeuw hebben veel mensen al dan niet verplicht geleerd om in morse te communiceren. Het was bijvoorbeeld verplicht gesteld bij een deel van de manschappen op de koopvaardijvloot, bij de marine, en ook voor een aantal dienstplichtigen. Voor de meeste mensen is het op het gehoor ontcijferen van morse het moeilijkst te leren, maar voor sommige anderen is dit geen probleem, maar is juist het seinen weer heel moeilijk. Hoe dan ook kost het vele maanden om te leren, maar misschien vormt dit juist ook wel onderdeel van de uitdaging...

Hoewel mijn nieuwe handmatige seinsleuteltje mij erg goed bevalt, begon de belangstelling voor een automatische seinsleutel toch ook weer de kop op te steken. Ooit heb ik een bug van het Japanse merk Hi-Mound gehad, zo'n mechanische (zie column 4 uit deze serie), maar dat vond ik maar behelpen. Later heb ik een tijdlang geseind met een iambic-keyer, vooral om ook nog de wat hogere snelheden te kunnen seinen. De van twee oude seinsleutels zelf gemaakte paddle die ik erbij gebruikte, heb ik vermoedelijk weggegooid omdat hij niet zo goed voldeed. "Zou ik er nog mee overweg kunnen?", was mijn vraag. De nieuwsgierigheid daarover begon, nu ik in de praktijk weer van morse gebruik ging maken, meer en meer te komen.

Vrijwel tegelijk met mijn hernieuwde belangstelling voor morse begon mijn belangstelling voor de veilingsite eBay op te komen. Dat kwam mede doordat ik een boek aan het lezen was over handelen op die site. Wat lag meer voor de hand dan mijn eBay-beginnersvaardigheid uit te proberen op een mooie paddle? Ik had mijn oude keyer-elektronica van vroeger nog, die zou ik kunnen oplappen. Dat ging vast nog wel, ook al was hij na zoveel jaar op de kastplank liggen misschien kapot. Maar de eerste paddle waar ik dus op bood op eBay, een mooie Hi-Mound uit een nalatenschap in Engeland, ging mij mooi mijn neus voorbij. Iemand (een sniper noemen ze dat op eBay) was mij tot mijn teleurstelling op het laatste moment te vlug af.

Vervolgens gekeken in de webshop van een uit Engeland afkomstige handelaar in dit soort spulletjes. Hij bood regelmatig in verschillende uitvoeringen nieuwe paddles ter veiling aan op eBay. Een paddle waar ik maximaal 60 euro voor had willen betalen ging echter weg voor 90 euro naar een Japanner. In bovengenoemde webshop kosten dit soort paddles tussen de 119 en 129 euro, dus het bedrag waarvoor hij wegging was eigenlijk helemaal geen gekke prijs. Omdat de man er tegelijkertijd meerdere op eBay had staan, zag ik dat dezelfde Japanner ook 30 euro geboden had op een ander exemplaar. Ik bood zelf dan ook alvast 36 euro op deze sleutel. Geheel vrijblijvend zo'n laag bedrag, dat zou wel snel worden overboden.

Vervolgens maakte ik een klassieke beginnersfout: ik zag een paar dagen later dat er een iets mooier exemplaar paddle van dezelfde handelaar voor een kortdurende veiling was aangeboden. Hij liep twee dagen eerder af dan die andere paddle van de 36 euro. Door op het laatste moment te bieden heb ik dus deze mooiere paddle gewonnen. Mijn allereerste aankoop via de veilingsite. En helemaal niet gek voor 50 euro. De deceptie (nou ja) kwam twee dagen later, toen ik ontdekte dat helemaal niemand mijn 36 euro voor die andere paddle had overboden... 

Het bedrijf bleek overigens niet in Engeland te zitten. Nu begreep ik waarom hij mailde dat de verzendduur 8 - 12 dagen zou bedragen: het pakje kwam uit Oekraïne. Nou ja, maakt niet uit, een en ander ziet er heel goed uit, en werkt ook naar behoren. En ik snap ook wel dat het slecht voor zaken is als je in Europa uit een niet-EU-land komt. (wordt vervolgd)

Categorie: - bespiegeling - plusminus 627 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst