Dagelijkse foto (klik = vergroting) |
|
Waar komt mijn fascinatie voor morse-telegrafie toch vandaan? In de vorige eeuw hebben veel mensen al dan niet verplicht geleerd om in morse te communiceren. Het was bijvoorbeeld verplicht gesteld bij een deel van de manschappen op de koopvaardijvloot, bij de marine, en ook voor een aantal dienstplichtigen. Voor de meeste mensen is het op het gehoor ontcijferen van morse het moeilijkst te leren, maar voor sommige anderen is dit geen probleem, maar is juist het seinen weer heel moeilijk. Hoe dan ook kost het vele maanden om te leren, maar misschien vormt dit juist ook wel onderdeel van de uitdaging...
De bug had een nadeel: aan boord van schepen kon
door het deinen en stampen van het schip het 'gewicht' van het seinschrift nog
wel eens variëren, waardoor het aan de ontvangende kant vooral bij zwaar weer
minder makkelijk op te nemen was. (N.b.: morse opnemen is een morsesignaal op
het gehoor uitschrijven). Om die reden was in een aantal landen, waaronder
Nederland het gebruik van de bug aan boord van koopvaardijschepen verboden. Een ontwikkeling uit de jaren vijftig is de zogenaamde iambic-keyer. Dit is een doorontwikkeling van de bug, alleen worden de punten en strepen bij dit type sleutel door elektronica gemaakt en niet meer mechanisch. De
zogenaamde paddle waarmee de iambic-keyerelektronica wordt aangestuurd, bestaat in feite uit twee licht bedienbare seinsleutels tegenover elkaar, die net als bij de bug met wijs-/middelvinger en duim bediend kunnen worden. Bij de iamic-paddle kunnen beide
'sleutels' tegelijk worden ingedrukt, wat bij de bug niet kan. Wanneer dat gebeurt worden afwisselend punten en strepen
geseind, wat veel onnodige handbewegingen uitspaart. Door het gebruik van dit
soort automatische seinsleutels worden niet alleen de armgewrichten en spieren
gespaard, tevens kunnen veel hogere seinsnelheden worden gehaald. Behalve de iambic-keyer worden ook elektronische niet-iambic-keyers gebruikt. De paddle die daarvoor gebruikt wordt kan alleen naar links (strepen) of naar rechts (punten) worden bewogen, en dus niet
in beide richtingen tegelijk naar elkaar toe. Een iambic is overigens een bepaald soort gedicht, waarbij de regels afwisselen tussen kort en lang, vandaar de naam. Categorie: - bespiegeling - 600 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers. vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst |