Shorties.nl

Sinds medio 1999 heb ik met enige onderbrekingen een webcam-pagina in de lucht, waarop ik het grootste deel van die periode het drukke verkeer op de weg voor mijn huis in beeld heb gebracht. In het begin gaf de camera slechts één mini-plaatje per minuut, maar de techniek werd steeds beter. Een grote vooruitgang kwam met een bewakingscamera met ingebouwde webserver en WiFi. Sindsdien hoef ik voor de camera niet meer een PC apart ingschakeld te houden. Ik weet niet precies hoe lang, maar ik heb deze camera's zeker al 3 of 4 jaar in gebruik.

Sinds twee weken is er een nieuwe ontwikkeling. Voor Android smartphones en tablets is er een app 'IP camera' waarmee je je telefoon als bewakingscamera kunt inzetten. In functionaliteit verschilt dat nauwelijks van de eerdere IP-camera's, ook deze werken via WiFi, hebben een ingebouwde webserver etc. Alleen is het beeld van zo'n smartphone-cam een heel stuk beter, met name ook 's avonds. Al maanden was ik aan het dubben om een smartphone (die nagenoeg even veel kost als een bewakingscamera) voor de site in te zetten. Sinds twee weken is het dus zover. Momenteel kun je op de webcampagina nog kiezen welk van de twee camera's je wilt bekijken. De android-camera geeft meer mogelijkheden dan de bewakingscam, en heeft een aparte internetpagina waarop je deze dingen kunt selecteren. Zie eventueel: www.shorties.nl/webcam

810. Vrouwenzender

Ik kijk geregeld naar vrouwenzender TLC, zoals die met ingang van het nieuwe televisieseizoen vanaf juli van vorig jaar te bekijken is. Niet alleen is daar LA Ink te zien, maar er zijn veel meer series die ik er zie die het aanzien zeker waard zijn.

TLC begon ooit in 1972 als the Appalachian Community Service Network in de VS, met vooral informatieve en leerzame programma's. In 1980 werd de zender herdoopt in The Learning Channel, een soort commerciële tegenhanger van het Nederlandse Teleac. De zender was in de VS lange tijd de concurrent van Discovery Channel, maar in 1991 ging zusterkanaal FNN (Financial News Network) over de kop, waarna TLC door het Discovery concern werd overgenomen. Sinds 1994 is het kanaal als eerste in Europa ook in Engeland te bekijken, daarna in nog een aantal Europese landen en sinds juli 2011 in een Nederlandse variant dus ook in ons land.

De keuze van een een deel van de programma's die ik op TV bekijk wordt ook bepaald door het tijdstip waarop ik meestal eet, en zo heb ik de afgelopen tijd een poosje gekeken naar het fashion-programma What not to Wear ("wat je beslist niet moet dragen").

In eerste instantie vond ik dat wel leuk. Ik vind sowieso de programma's waarin een persoon een make-over krijgt bijzonder interessant. Ik vraag me steeds weer af wat die programma's nou zo leuk maakt. Wat mijzelf vooral intrigeert is hoe emotioneel zo'n verandering vaak blijkt uit te pakken.

Bij chirurgische ingrepen in dat soort programma's vind ik zelf het resultaat vaak nogal tegenvallen. Ook heb ik wel eens geopperd dat naarmate de chirurgen beter zullen worden in hun kunsten, er wellicht een soort van ideaalbeeld ontstaat waarbij mensen die het kunnen betalen steeds meer op één enkel bepaald ideaalbeeld gaan lijken. Je ziet dan op een gegeven moment wellicht zelfs helemaal wel het verschil tussen die mensen niet meer. Of dat mensen uiteindelijk misschien zelfs ook wel door werkgevers zullen worden verplicht om bij een langdurig werkverband zo'n operatie te ondergaan. Bij IBM was het tenslotte ooit ook gebruik dat een bepaald soort blauw kostuum min of meer verplicht was om te dragen, misschien is het zelfs nog wel zo. Overigens is zo'n operatie wel een goede manier om je personeel aan je te binden, want als iemand ontslagen wordt, moet die eerst een half jaar lang allerlei ingrepen ondergaan om weer een neutraal uiterlijk te verkrijgen en vervolgens bij vaste aanstelling bij de volgende club dan weer een aanpassing naar wat daar gebruikelijk is. Ik moet er niet aan denken.

Wat dat betreft lijkt What not to Wear in elk geval bijzonder onschuldig. En zo keek ik er met het bord op schoot zeker tien of twintig van.

Het programma The A-Team keek ik toen het in de jaren 80 voor het eerst op de buis was ook een hele tijd waarna me ineens de ogen opengingen. Ik bekeek the A-Team lange tijd met de blik van een tekenfilmkijker. Niemand gelooft dat dat aambeeld dat Roadrunner van een berg geworpen op zijn kop krijgt ook als een echt aambeeld bij hem aan zal komen. Het is een grap, en bovendien, Roadrunner lijkt behalve wat blauwe plekken, grappig ogende bulten, de sterretjes die hij ziet en de schrik en verbazing er verder ook geheel ongedeerd vanaf te komen. Zo gaat het ook bij de A-Team. Een handgranaat ontploft op een halve meter bij iemand vandaan, en toch zie je opponenten die dat overkomt steevast weer ongedeerd opspringen. Het is hooguit een laffe afgang van het scherm, niemand verwondt zich en er gaan zeker geen mensen dood. Tegenstanders zijn door het geweld van de ex-commandos zeker in het laatste deel van het programma wel ernstig geïntimideerd. Dit wordt echter bewerkstelligd door de good guys dus dat is niet erg, en vervolgens verdwijnen ze geschrokken achterom kijkend dus uit beeld.

De eerste keer dat serie van the A-Team werd uitgezonden was nog in de tijd dat ik de pacifistische politieke partij PSP stemde, dus enigszins verwonderlijk was mijn houding wel. Maar goed, ik heb altijd een nogal ruime fantasie gehad en in dat perspectief is het ook weer niet onlogisch. Mijn ogen gingen pas open toen er in een aflevering een keer een kamp van pacifisten moest worden beschermd. De taal die toen over die pacifisten werd gesproken, het zouden naievelingen zijn, dwaalgeesten, niet helemaal goed bij hun hoofd de lieverds, en zij (de vier hoofdrolspelers) wisten natuurlijk wel hoe het echt zat. Afijn, ik heb daarna tot een paar jaar geleden nooit weer één aflevering bekeken.

Categorie: opinie - plusminus 765 woorden - Alles op deze website is in principe fictie, hoewel er elementen uit de realiteit kunnen zijn verwerkt. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

vorige column - volgende column - archief - home