Man en ik hadden het er gisteravond over. Dat je de Sint tegenwoordig echt overál tegenkomt.

Vroeger was het superspannend. Zag je de Sint slechts één keer op afstand als hij aankwam in de haven bijvoorbeeld. Man woonde als kind in Kattendijke, een gehucht in Zeeland en ik mocht de aankomst van Sint meestal meemaken in Oudeschild op Texel, mijn moeders geboortegrond. En dan kwamen Sint en Pieten écht met de boot van overzee en niet zoals hier in Amersfoort door de gracht of nog erger, over de kleine vijver bij winkelcentrum Emiclaer. Dat je hem eerst aan de ene kant op het kleine bootje ziet stappen voor hij begint te varen naar de andere kant van de vijver zeg maar.

En dan kwam hij bij je op school. De bibbers had je, niet te filmen. Want dit keer zag je hem écht van dichtbij, werd je bij hem geroepen en dan las hij voor uit het grote boek. Daar stond altijd wel iets stouts in wat je op school gedaan had. Weken van te voren ging je je gangen al na en dacht: "zou hij weten dat ik toen dat kindje had laten struikelen of dat ik in de hoek moest staan omdat ik maar zat te kletsen in de klas?" Of nog erger in mijn geval: "zal hij hardop zeggen dat ik mijn broek plaste in de 1e klas van de zenuwen omdat mijn oma was overleden en ik dat zo eng vond allemaal?".

Een paar jaar later wist je wel dat Sint heel niet bestond, maar je was nog steeds doodsbang bij de Sintviering op school. Want dan kon je te kakken worden gezet en ik was zó verlegen toen en oh help, mijn ouders waren net gescheiden en als Sint dat nou eens ging zeggen terwijl iedereen, ja écht íedereen meeluisterde?! Pfff. Slapeloze nachten had ik ervan.

Tegenwoordig bots je op iedere straathoek wel tegen een Sint aan hier in Amersfoort. Het verliest een stukje charme, mythe en spanning voor de kinderen. Waren de onze het eerste jaar nog wat Sint-verlegen, nu verblikken of verblozen ze al bijna niet meer. Vind je het gek?

Sint kwam eerst aan in de Eemhaven en de volgende dag liepen we hem op koopzondag tegen het lijf in Emiclaer. De zaterdag erop sjouwde de beste man daar alwéér rond en afgelopen zaterdag struikelden we bijna over hem toen we even in de Krommestraat moesten zijn. Het wordt gewoon bijna lastig om hem níet te zien. Zo hadden we Sint nog in de dierentuin kunnen zien op een zondag, gaat hij regelmatig slapen bij Dormaël slaapkamers, sporten de pieten bij de V&D, staat het paard Americo op de Varkensmarkt, wordt er geknutseld geloof ik bij Amicitia, lopen Sint en Pieten nog rond op de Leusderweg en in winkelcentrum Schothorst en ga zo maar door. Ik ben al blij dat Sinterklaas de buitenschoolse opvang van de kinderen overslaat dit jaar en enkel langs komt op de basisschool woensdagochtend. Toen mijn ouders vroegen of ze nog een Sint en Pieten moesten uitnodigen voor pakjesavond heb ik dan ook direct nee gezegd.

Mijn kinderen zijn totaal niet meer onder de indruk van de aanblik van Sinterklaas en Pieten. Sterker nog, tot mijn schaamte waren ze zelfs ietwat verontwaardigd dat Piet in de Krommestraat geen pepernoten uitdeelde, maar slechts gezonde mandarijntjes. En ik kan het ze moeilijk kwalijk nemen, want ze zijn er gewoon aan gewend momenteel om overal hun handje op te kunnen houden om pepernoten te incasseren.

Het is ongetwijfeld heel goed voor de commercie in onze stad, maar persoonlijk vind ik het een beetje teveel van het goede worden.

Nog even en we krijgen slapstickachtige taferelen. Dat je slalommend door het winkelcentrum moet om de ene na de andere Sinterklaas te ontwijken. Dat idee...