Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Nieuwe column

Ik schreef er in juni 2002 al eens over, maar erg leuk om te doen vind ik het zelf bedrukken van kleding. Daarbij is het nog eens erg eenvoudig ook. Wanneer je tenminste een computer met kleurenprinter tot je beschikking hebt. Het enige dat je ervoor moet aanschaffen zijn speciale vellen voor het bedrukken van textiel voor in de printer. Die kosten niet meer dan 50 cent voor een A4-tje. Als je je goed aan de beschrijving houdt, dan gaan de opschriften op de stof behoorlijk lang mee. Het T-shirt dat ik in 2002 heb bedrukt (zie foto's), en waar ik toen over schreef is in die ruim vier jaar al vele tientallen keren gewassen, maar ik heb het vorige week dus nog gedragen! Het grappige is dat de afdrukken op papier van mijn deskjet-printer allesbehalve watervast zijn. Het kleinste drupje water laat ze uitlopen. Maar wanneer stof met dezelfde printer bedrukt wordt dan is het (net als bovengenoemd T-shirt) gewoon volkomen watervast.

Het nieuwe T-shirt in juni 2002

Ik heb vooral ervaring met T-shirts, maar het procedé is ook uitstekend geschikt voor andere soorten kleding, vooropgesteld dat je ze op katoentemperatuur(!) met een strijkijzer mag strijken. Bij donkere kleuren textiel als achtergrond is het resultaat wat minder goed voorspelbaar, omdat de vlakken die wit moeten blijven gewoon doorzichtig zijn, en dus de kleur van het textiel laten zien. Wil je dergelijke stoffen als basis gebruiken, dan moet je bijvoorbeeld als steunkleur voor je afbeelding een vette kleur geel gebruiken of zo. Maar bij een lichte achtergrond lukt alles. Tot foto's aan toe. Wel is het eindresultaat met alleen zwarte opdruk bij wassen ietsje duurzamer.

In 2002 worstelde ik nogal met wat er op mijn T-shirts moest komen. In die tijd waren T-shirts met tamelijk provocerende teksten heel hip, en er passeerden heel wat geschikte en minder geschikte ideeën wat de revue. Uiteindelijk werd het eerste T-shirtontwerp, waarvan ik er twee maakte, een tekst met een grafsteen, waarop stond 'The internet is dead'. De internetbubbel was immers kort daarvoor uiteengespat, en ik geloofde absoluut niet dat internet slechts een rage was geweest zoals mensen toen soms wel beweerden.

Het bedrukken van een T-shirt is met de speciale vellen uiterst gemakkelijk. Ik heb alleen de bladen van HP gebruikt, in combinatie met een HP-printer, maar een ander merk gaat vermoedelijk net zo goed. Wat je nodig hebt is een kleurenprinter die in spiegelbeeld kan afdrukken. Natuurlijk kun je de afbeelding ook in een tekenprogramma spiegelen en dan afdrukken. Het afdrukken moet vanzelfsprekend in de hoogst beschikbare afdrukkwaliteit. De afbeelding kan vervolgens door middel van een strijkijzer, ingesteld op katoentemperatuur, op een harde ondergrond op het T-shirt worden overgebracht. Daarbij is het vooral belangrijk om niet korter en/of op een lagere temperatuur dan aanbevolen wordt te strijken. Beter nog is langer, want de kleurstofdeeltjes moeten zich goed kunnen inkapselen in het plastic waar de vellen uit bestaan, en zich daarbij ook goed aan de vezels hechten. De eerste keer is het misschien verstandig om een en ander eerst een keer uit te proberen, bijvoorbeeld op een oude kussensloop of zo, voordat je er een bruikbaar kledingstuk aan waagt.

Een A4-tje is doorgaans genoeg voor twee kledingstukken, of zelfs meer als de afbeeldingen klein zijn. Of zo'n half vel ook in de printer kan, hangt af van het type printer dat je gebruikt, maar zo niet zul je meerdere kledingopdrukken tegelijk op hetzelfde blad moeten printen.

Het T-shirt vandaag (de kreukels zitten erin om ik hem
voor de foto uit de wasmand heb gehaald :-) )

Categorie: bespiegeling - plusminus 573 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst