Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Nieuwe column

Pas door een radio-reportage van een paar weken geleden ontdekte ik dat dit toch iets minder gewoon is dan ik een tijdlang gedacht heb. Voor wie dit fenomeen niet kent, is het denk ik wel leuk om het eens te lezen. In de supermarkt waar ik regelmatig mijn boodschappen doe, reken je sinds eind 2005 niet af aan de kassa, maar je doet dit zelf terwijl je winkelt.

Het spaart tijd, zowel voor de winkel als voor de klant, omdat je niet bij de kassa, maar bij grote betaalzuilen afrekent. Het hele systeem is gebaseerd op een zodanig vertrouwen in de gewone burger, dat ik denk dat het met de verloedering en de normvervaging van de maatschappij in de praktijk gewoon nog heel erg mee moet vallen.

De handscanner op het winkelwagentje

De werking van het systeem is als volgt. Als je de winkel binnenkomt pak je niet alleen een mandje of een winkelwagentje (dat laatste is handiger), maar je gaat ook naar een wand die in de buurt van de ingang staat. De wand zit vol met een soort rekenmachine-achtige apparaten, met een handvat met een soort trekker, een beetje zoals bij een waterpistool of plantenspuit. Deze apparaten worden de handscanners genoemd. Je houdt je bonuskaart voor een scanner in de wand zelf, en vervolgens licht één van de 'rekenmachines' op, die je daarna uit de wand neemt. Een winkelwagentje is in dit geval handiger, omdat je de handscanner in een houder kunt steken op de handgreep, waarmee je de wagen duwt.

De bedoeling is dat je zelf ieder artikel dat je in de wagen doet scant. Dat doe je door de trekker op de handscanner over te halen, waarbij je de rode bundel licht die uit de scanner komt op de streepjescode van het artikel richt dat je in je winkelwagentje wilt leggen. In het grote display op de handscanner verschijnt vervolgens de naam van het artikel, en de prijs en eventueel de aanduiding of er korting op zit vanwege de bonuskaart. Wanneer je meer stuks van hetzelfde artikel wilt, kun je dat met pijltjesknoppen naar boven of naar beneden aangeven, en je kunt het artikel ook weer eenvoudig uit het apparaat verwijderen. Het display geeft daarbij keurig je boodschappenlijstje aan met de spullen die je al gescand hebt, inclusief de prijzen en het totaalbedrag, wat heel handig is als je op dat moment niet al teveel geld bij je hebt.

Als je klaar bent met winkelen loop je naar de betaalzuilen toe, die zo ruim in aantal zijn bemeten dat er altijd meerdere vrij zijn. Ook bij de betaalzuilen staat weer een wand, zoals bij de ingang staat. Hierin doe je de handscanner die je zojuist voor je inkopen gebruikt hebt. Vervolgens loop je naar het bijbehorende beeldscherm, houdt voor de scanner die daaronder zit nogmaals bonuskaart, plus zo nodig je airmilespas en je eventuele statiegeldbon of andere kortingsbewijzen. Het apparaat geeft daarna aan dat je kunt gaan betalen. Bij een deel van de zuilen gaat dat alleen met een pinpas, maar er zijn ook zuilen die daarnaast ook contant geld accepteren.

De betaalzuilen. De foto is in december 2005 gemaakt,
met mijn vrij matige camerafoon.

Als de betaling geslaagd is, krijg je de kassabon die je tevens nodig hebt om met je boodschappenkarretje door een klapdeurtje te kunnen.

Ik heb er al vele malen gebruik van gemaakt, en het systeem werkt gewoon hartstikke goed. Het viel mij mee. Het enige is dat ik de interactie met andere mensen toch wel mis. Om die reden sluit ik toch nog regelmatig aan in de rij voor de kassa's die het filiaal toch ook nog heeft.

Vanochtend ging er bij het betalen trouwens iets mis. De vriendelijke, doch zakelijke damesstem uit de betaalzuil bleef als ik mijn bonuskaart scande maar roepen dat ik eerst mijn handscanner in de wand moest steken. Dat had ik echter al gedaan, maar die stomme wand hield de scanner krampachtig vast, zodat ik hem er niet uit kon nemen en opnieuw insteken. Wat ik nog niet eerder had gezien was dat in het aanraakscherm een knop zit om een medewerker te waarschuwen. Die loste de problemen na enig computergeneuzel en het inlezen aan haar balie van mijn bonuskaart snel op.

Het systeem is zoals ik al zei, grotendeels gebaseerd op het vertrouwen in de mensen. Vanzelfsprekend zou ik zoiets niet doen, maar hoe makkelijk is het voor iemand niet om twee pakjes boter in het karretje te leggen, en op de scanner er slechts eentje in te voeren. Om dit te ondervangen wordt één op de zoveel mensen er willekeurig door de computer tussenuit gehaald, van wie alle artikelen aan de balie nogmaals worden gescand. Wat er dan gebeurt wanneer er iets niet klopt weet ik niet. Dat heb ik dus nog nooit gezien.
  

Categorie: achtergrond/life-log - plusminus 781 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst