Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Waar komt mijn fascinatie voor morse-telegrafie toch vandaan? In de vorige eeuw hebben veel mensen al dan niet verplicht geleerd om in morse te communiceren. Het was bijvoorbeeld verplicht gesteld bij een deel van de manschappen op de koopvaardijvloot, bij de marine, en ook voor een aantal dienstplichtigen. Voor de meeste mensen is het op het gehoor ontcijferen van morse het moeilijkst te leren, maar voor sommige anderen is dit geen probleem, maar is juist het seinen weer heel moeilijk. Hoe dan ook kost het vele maanden om te leren, maar misschien vormt dit juist ook wel onderdeel van de uitdaging...
  
Het enige bedrijf, voorzover ik weet, dat in Nederland Vibroplex verkoopt (Hajé) had net besloten om het importeurschap te stoppen en alle voorraad uit te verkopen. Bij deze voorraad zat het door mij gewenste sleuteltje niet. Om die reden heb ik het ding dus direct bij de producent in de VS besteld. Het zou verstuurd worden met de snelste vorm van luchtpostverzending via de Amerikaanse posterijen, met verzekering, en dat was niet eens zo duur als ik verwacht had. Ik kreeg ook een nummer waarmee ik het pakketje via de website van de US Postal Service zou kunnen volgen.

Global Priority Mail...

Het begon mis te gaan toen ik het nummer intikte op de site: het pakje zou in oktober al afgeleverd zijn (het was net nog geen maart) in een landbouwstaat ergens in de Amerikaanse Bible Belt. Vibroplex gaf niet hoog op van de Amerikaanse posterijen ('Ze moeten er nog heel veel leren'), en raadde aan om af te wachten.

Na een week verscheen de mededeling op de website dat het pakje via Kennedy Airport de VS had verlaten. Dat bericht bleef er vervolgens tot op de dag van vandaag staan. Uiterlijk binnen twee à drie weken had ik de zending moeten krijgen, zo hoorde ik toen ik na drie weken met de verzender belde. Na vijf weken heb ik toch nog maar eens met Vibroplex gemaild. Soms kon het langer duren, werd gezegd, dat kan veroorzaakt worden door de Nederlandse douane. Nog even geduld, en als er na zes weken nog niets gebeurd is sturen wij een andere. Na bijna zes weken werd de sleutel eindelijk aan de deur bezorgd. Daar wachtte nog een min of meer onaangename verrassing: ik moest de belasting over de zending nog betalen. Ik had Vibroplex bij verzending gevraagd om aangifte voor de belasting op het pakje te doen, of een mededeling van dien aard erop te plaatsen, maar ze zeiden dat dat niet kon. Omdat de zending verzekerd werd verstuurd, stond wel de waarde op de buitenzijde van het pakket, en die gelegenheid hadden ze bij de douane dankbaar aangegrepen om het exacte bedrag dat ze van mij kregen ook in rekening te brengen. Volgens de postbode kreeg ik het pakje net in een tijd dat ze kennelijk streng aan het controleren waren. Hij schatte de kans dat je in zo'n geval als dit iets aan hem moest betalen op ongeveer 20%. Vervelend aan de zaak was dat de douane als je moet betalen de zending ook nog een week vasthoudt.

Een andere reden voor extra vertraging bleek toen ik het pakketje eens goed bekeek: er zat een sticker op waaruit bleek dat de autoriteiten in de VS de inhoud van het pakket niet hadden vertrouwd. Om die reden mocht het pakje niet per luchtpost (waarvoor ik betaald had) verstuurd worden, maar is de zending per schip naar Europa gekomen... (wordt vervolgd)

Surface transportation only

Categorie: - bespiegeling - plusminus 581 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst