Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Waar komt mijn fascinatie voor morse-telegrafie toch vandaan? In de vorige eeuw hebben veel mensen al dan niet verplicht geleerd om in morse te communiceren. Het was bijvoorbeeld verplicht gesteld bij een deel van de manschappen op de koopvaardijvloot, bij de marine, en ook voor een aantal dienstplichtigen. Voor de meeste mensen is het op het gehoor ontcijferen van morse het moeilijkst te leren, maar voor sommige anderen is dit geen probleem, maar is juist het seinen weer heel moeilijk. Hoe dan ook kost het vele maanden om te leren, maar misschien vormt dit juist ook wel onderdeel van de uitdaging...

Afijn, maar ik had wel mijn sleutel... die heel veel kleiner bleek te zijn dan ik op grond van de foto had verwacht. Het leek verdorie wel een sleutelhanger die uit de verpakking kwam. Mijn verbazing en lichte teleurstelling daarover (was dit wel een serieus te nemen seinsleutel?) werd ruimschoots goedgemaakt toen ik het ding eenmaal probeerde: hij seint heel goed, eigenlijk precies zoals ik hem had willen hebben. Het kleine formaat is nu alleen maar een voordeel, bijvoorbeeld als je hem met zender en draadantenne in je rugzak mee wilt nemen.

Uit eigen stal: simpele zendontvanger voor 20 meter

De volgende stap dat was een zender met ontvanger. Ik beschikte van lang geleden nog over een FT-7, dat is een zend-/ontvanger voor meerdere kortegolfbanden. Het apparaat een zendvermogen van tussen de 10 en 20 watt heeft is geschikt voor spraak en morsetelegrafie. Eigenlijk voldoet dat zendvermogen niet meer aan de criteria voor gebruik van laag zendvermogen (QRP) volgens radioamateurs, maar het was mooi om mee te beginnen. Alleen is zo'n FT-7 wel heel erg bedoeld voor uitzendingen met spraak, en niet met morse. Met name de ontvanger laat het daar afweten omdat hij niet over een voor verbindingen met morse eigenlijk wel noodzakelijk smal filter beschikt. Een ander probleem van mijn exemplaar van de FT-7 is dat er een paar kristallen in het apparaat kapot bleken te zijn, waardoor ik bijvoorbeeld niet gebruik kan maken van de zo interessante 40 meterband.

Behalve de FT-7 beschik ik ook nog over een zendontvangertje dat een eigen project is. Ooit heb ik dit eenvoudige, en grotendeels zelf ontworpen apparaatje in de markt willen zetten, toen ik net met mijn eigen bedrijf begonnen was. Dit transceivertje, dat op enkele kleinigheden, zoals ontbrekende connectortjes en schakelaars na werkt, is gemaakt voor de 20 meterband, en leek me heel goed bruikbaar. Maar omdat op de 20 meterband op dat moment niet veel te beleven was, en kennelijk op de 30- en 40- meterband, waarnaar ik via een op afstand bedienbare ontvanger op internet kan luisteren wel, ontstond het plan om een apparaatje voor de 30 meterband te kopen. Twintig meter was eigenlijk toch nooit echt mijn favoriet. Voor de 30 meterband had ik op dat moment geen apparatuur, en ik had er ook daarvóór zelfs nooit iets voor gehad. Erg leuk om daar wat te gaan doen, omdat het bandje de zeer verschillende eigenschappen heeft van zowel 20 als van 40 meter. (wordt vervolgd)

Categorie: - bespiegeling - plusminus 512 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst