Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Waar komt mijn fascinatie voor morse-telegrafie toch vandaan? In de vorige eeuw hebben veel mensen al dan niet verplicht geleerd om in morse te communiceren. Het was bijvoorbeeld verplicht gesteld bij een deel van de manschappen op de koopvaardijvloot, bij de marine, en ook voor een aantal dienstplichtigen. Voor de meeste mensen is het op het gehoor ontcijferen van morse het moeilijkst te leren, maar voor sommige anderen is dit geen probleem, maar is juist het seinen weer heel moeilijk. Hoe dan ook kost het vele maanden om te leren, maar misschien vormt dit juist ook wel onderdeel van de uitdaging...

De verhouding tussen punten en strepen bij morseschrift wordt het 'gewicht' genoemd. Dat kwam hiervoor al even aan de orde. Net als bij schrijven op papier heeft iedereen die met de hand seint een eigen handschrift, dat vaak ook herkenbaar is. En er zijn uiteraard mensen met een goed morsehandschrift en mensen met een slecht seinschrift.

Een zeer uitgebreide keyer van het merk MFJ. Dit apparaat
beschikt bijvoorbeeld over een aantal geheugens waarin
teksten kunnen worden voorgeprogrammeerd.
http://www.mfjenterprises.com/products.php?prodid=MFJ-492

Moderne iambic-keyers maken iedere te kort (of te lang) geseinde punt of streep op de juiste lengte, en hetzelfde geldt voor de tussenruimtes. Daardoor ontstaat een duidelijk en altijd goed leesbaar seinschrift. Een prachtig soort machineschrift, dat ten opzichte van het seinen met een handmatige sleutel, in de verte wel vergelijkbaar is met het verschil tussen het schrijven met een pen of met een schrijfmachine. Een nadeel is, zoals iedereen zich zal kunnen voorstellen, dat daarmee het eigene van het handschrift verdwijnt. En deels ook de mogelijkheid om juist van die flexibiliteit van een handmatige seinsleutel gebruik te maken, om onder moeilijke omstandigheden een verbinding vol te houden, of om dingen te accentueren. Dit kan bijvoorbeeld door belangrijke dingen in een tekst of conversatie iets langzamer en duidelijker te seinen, of net met iets grotere tussenruimtes. 
  
In dit computertijdperk zijn er natuurlijk ook keyers met computertoetsenborden daaraan vast gekomen, en er zijn zelfs keyers die spraak omzetten naar morse. En er zijn computerprogramma's die datzelfde doen. Hoewel het omgekeerde, het opnemen van morsesignalen iets moeilijker te programmeren is, zijn ook daarvoor al een aantal jaren apparaten en computerprogramma's te verkrijgen. De rechtgeaarde morse-enthousiast is zoiets natuurlijk een gruwel, en zelf vind ik het haast ook een vorm van verraad wanneer ik me op de seinsleutel zit uit te sloven en ik kom erachter dat degene aan de andere kant voor het lezen van mijn schrift een computerprogramma gebruikt. (wordt vervolgd)

Categorie: - bespiegeling - 386 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst