Sealand is een echt microstaatje, veel kleiner nog dan Vaticaanstad of Seborga, maar vermoedelijke iets groter dan Rockall. Maar dat laatste is dus
formeel geen apart land. De baas in Sealand is prins Michael of Sealand. Hij is een zoon van ex-marinier Roy Bates (prins Roy of Sealand). Het landje bevindt zich op een kunstmatig betonnen eiland dat door de Engelsen aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in zee is gebouwd Roy Bates wilde er oorspronkelijk een van de vele zeezenders uit die tijd vestigen, maar toen de zender niet van de grond kwam, en Bates besefte dat hij zich op één van de twee forten bevond die buiten de territoriale wateren van het Verenigd Koninkrijk lagen, riep hij er de onafhankelijkheid uit. Bates ging met zijn vrouw op het eiland wonen en noemde het het prinsdom Sealand. Tot verbijstering van de Engelse overheid bleek in 1968 voor de rechter dat hij niet van het eiland gejaagd kon worden. Een tweede extraterritoriaal eiland dat op dat moment verlaten was, werd prompt door de Engelse marine in puin geschoten, maar aan prins Roy wilde men de vingers niet branden. Sealand ging vervolgens onder andere eigen paspoorten uitgeven, eigen geld (de Sealandse dollar, in koers gekoppeld aan de Amerikaanse dollar) en postzegels. Vooral met dat laatste werd wat geld verdiend. Plannen voor nieuwe radio- en tv-zenders hebben ze verstandig genoeg, net als het plan voor een casino laten varen. Zodoende bestaat het eilandstaatje tot op de dag van vandaag, wat overigens niet betekent dat het altijd een rustig bestaan heeft gekend.In de loop der jaren zijn er pogingen tot staatsgrepen geweest, en er was een ware 'oorlog'. Er is zelfs op dit moment nog een regering in ballingschap. Twee Nederlanders en een Duitser, zakenmensen die eind jaren zeventig voor zakelijke besprekingen op het eilandje waren, namen toen die besprekingen niet naar wens verliepen prins Michael gevangen, en kregen zo de macht in handen. Prins Roy heroverde met een aantal manschappen het eiland en nam daarbij de drie coupplegers gevangen. De Nederlandse en Duitse regering vroegen Engeland om de mannen vrij te krijgen, maar Engeland zei niets te kunnen doen. De Nederlanders werden al heel kort daarna vrijgelaten, maar de Duitse onderdaan had tevens een Sealands paspoort en werd beschuldigd van hoogverraad. Hierop stuurde de Duitse regering met de staart tussen de benen een diplomaat naar het eilandje. Prins Roy stelt sinds die tijd dat het daarmee door Duitsland diplomatiek erkend is, waar inderdaad wel iets voor te zeggen lijkt. De prins verleende vervolgens 'omdat er geen bloed vergoten was' de Duitse man gratie.
Een paar jaar geleden was er nog een relletje rond Sealandse paspoorten die werden aangetroffen bij enkele in Spanje aangehouden ETA-leden, waardoor de onafhankelijkheid van Sealand gevaar liep. Maar omdat aangetoond kon worden dat Sealand er niets mee te maken had liep dat voorval met een sisser af. De laatste tijd is het vrij rustig rond het eilandje. Er is een colocatiebedrijf gevestigd dat met veel veiligheidsmaatregelen is omgeven. Engeland, dat vermoedelijk graag het eiland weer in bezit zou nemen of zou opblazen, maakt ook geen aanstalten dat te doen. Vermoedelijk zijn ze bevreesd voor een publicitaire en misschien internationale rel, en voor de jarenlange (en in de publiciteit wellicht breed uitgemeten) juridische nasleep van zo'n actie.
