(Nederlandse versie hieronder)Podcasting or writing?
A couple of weeks ago I definitely got hooked on the phenomenon of podcasting. Full of enthusiasm I threw myself on the art of recording and editing. Roughly a week ago as I was working into the very late hours on my first podcast containing music, I realized that I almost didn't spend any time anymore on my other great passion: writing. Damn! What do we humans have little time on our hands! But for now, sadly to say, doing a podcast on a regular basis is just too big a work load for me. Really annoying is fact that podcasting is so much fun! Much more fun than making video's. In spite of the visually oriented person that I am.
Writing texts for the Internet is just something else than for a magazine or for a lecture. What many people don't understand is that creating video clips for the Internet is a completely new genre. It has another visual language or dialect more precisely. A dialect anyhow that is much more free, and less formalized than for any other item for tv and film. Experimenting with these new grounds is exciting and inspiring at the same time.
The same accounts for podcasting, where things are not much different. In podcasts hiccups, coughs, yapping dogs, crying cats in the background or a vase breaking are the stuff a podcast is also made of.. Anything that will give the podcast authenticity.
To me, in any case, podcasting is something extra. It's the icing on the cake so to speak. But what always has been the most important to me is writing. In recent years photography became almost as important as that. There is not much room for another discipline. Better not. Although I have some doubts. But on the other hand: writing is life to me. My short stories that's just me. The same accounts for my serials. And I am still developing my style. I have come this far, and that is what I think I have to concentrate on.
If there's anything that I learnt from podcasting, it is that you can have a largely greater audience by publishing in English. Of course, I was aware of that, but podcasting let that knowledge definitely sink in. What I want to do with that notion I still don't know. What I don't want is to suddenly focus developing my writing skills more to English than to Dutch. Well we shall see in what direction it will turn in the end, I guess. What I must be aware of in the future is that I don't let my writing get out of focus as much as I did the last few weeks. Podcasting by me from now on will only happen occasionally. Or maybe not. In case of the first to my own regret, surely...
Nederlands (Dutch):
Podcasten of schrijven?
Een aantal weken geleden werd ik definitief gegrepen door het fenomeen podcasten. Vol enthousiasme stortte ik me daar aanvankelijk op. Ongeveer een week geleden, nadat ik voor een podcast met muziek tot diep in de nacht aan het monteren was, realiseerde ik me dat ik aan mijn andere passie - schrijven - nagenoeg niet meer toe kom. Verdorie, wat heeft een mens toch weinig tijd wanneer het erop aankomt. Iedere dag een podcast is voor mij in ieder geval een veel te grote belasting.
Vervelend is dat het zo leuk is. Veel leuker dan het maken van videofilmpjes, terwijl ik toch gewoonlijk heel visueel ben ingesteld. Tekstschrijven voor internet is anders dan teksten schrijven voor een tijdschriften of voor een spreekbeurt. Wat veel mensen helemaal niet begrijpen, is dat ook video op internet een apart genre is. Dat voor deze filmpjes een andere beeldtaal (of zo je wilt beelddialect) gebruikt wordt. In ieder geval een dialect dat veel vrijer en minder geformaliseerd is dan voor een item voor televisie, en zeker voor een speelfilm. Het experimenteren daarmee maakt filmpjes maken voor internet extra interessant: het is voor een deel nog onontgonnen terrein.
Voor podcasts is dat niet anders. Bij podcasts horen de hickups, kuchjes, keffende honden, mauwende katten op de achtergrond er gewoon bij, of een per ongeluk stukgevallen vaas. Alles wat de podcast authentiek maakt is er haast vanzelfsprekend onderdeel van.
Voor mij moet een podcast niettemin een extraatje zijn. The icing on the cake so to speak. Wat altijd mijn speerpunt is geweest is het schrijven, en de afgelopen jaren ook mijn fotografie. Daar moet niet nog wat bij komen. Beter van niet. Hoewel ik twijfel. Maar aan de andere kant: schrijven is gewoon mijn leven. Mijn korte verhaaltjes dat ben ík. En ook mijn feuilletons. Dat ben ik allemaal nog steeds aan het ontwikkelen. Ik ben er al heel ver mee gekomen, dus daarin moet ik denk ik verder gaan.
Als er één ding is wat podcasten mij duidelijk gemaakt heeft, dan is dat, dat er een veel groter publiek is wanneer je in de Engelse taal publiceert. Natuurlijk wist ik dat wel, maar het podcasten heeft me dat ten volle doen beseffen. Wat ik met die notie moet weet ik nog niet. Ik wil ook niet ineens het accent van mijn teksten naar het Engels gaan verplaatsen. Nou ja we zien nog wel. Maar ik moet niet meer zo mijn schrijfpassie veronachtzamen als ik de afgelopen weken heb gedaan Voorlopig dus nog maar af en toe een podcast, of desnoods helemaal niet. Wel jammer...