730. Het buskruit niet
730. Het buskruit niet
18 augustus 2010
©2010, copyright: GoHansBrinker.com
Ik begon deze lange serie van columns in 2001 min of meer met de woorden dat ik veel over reclame zou gaan schrijven, omdat ik me daar erg vaak aan stoorde. Het is in de tussentijd soms wel eens iets minder geweest, maar ik erger me nog steeds geregeld aan reclame. En dikwijls begrijp ik ook helemaal niets van bepaalde producten die je af en toe in de reclame ziet.
Een jaar of wat geleden had ik de site www.zapwegbijfrisia.tk opgezet (hij bestaat al lang niet meer, maar verschillende kranten schreven er destijds over, omdat ze dachten, zoals de site lichtjes suggereerde met een hele actiegroep van doen te hebben 🙂 ). Lang voordat deze goede bank ook echt zowel letterlijk als figuurlijk in diskrediet raakte, ergerde ik me al aan de reclame die die instelling maakte. Ook toen al was die bank (Frisia = DSB) voor veel mensen een discutabel bedrijf, en ik stoorde me eraan dat Frisia het nodig vond om bekende Nederlandse als Edvard Niessing in te zetten om haar imago op te vijzelen. En dan nog Leen van Frisia. Ik weet niet of mensen zich het onbetrouwbare gezicht en de maniertjes van die figuur nog weten te herinneren, maar de reclame leek regelrecht gericht op uitsluitend mensen, die zich vanuit een kwaadaardig soort van masochisme moedwillig de ene miskoop na de andere willen laten aanmeten. De huidige SpecSavers-reclame irriteert me trouwens op dezelfde manier als Leen dat destijds deed.
Het afgelopen jaar heb ik me ook gestoord een product waarmee je je PC op de televisie aan kunt sluiten. Of eigenlijk vooral verbaasd in dit geval meer. Je ziet een popie-jopie die ook alweer aan Leen doet denken, met zijn vrienden op de bank zitten en oh oh wat een bijzonderheid, wat je anders op de PC ziet, zie je nu op de televisie. De mannetjes rollebollen over hun IKEA-bank bij het zien van een simpel YouTube-filmpje. Volgens de bijbehorende website hebben ze er ook nog een patent op weten te bemachtigen. Dat mag een groot wonder heten, want al twintig jaar geleden zoemde het onder experts over de zogenaamde convergentie van de technieken voor televisie en die van de PC. Bij het simpele woord ‘convergentie’ wist iedereen in de branche waar het over ging. Die experts waren overigens wel in tweeën verdeeld over de vraag of het nu de televisie was of de computer die het zou gaan winnen.
Inmiddels weet iedereen dat het de computer is (of smartphone, cq. iPad-achtige toepassingen) die uiteindelijk als winnaar uit de bus gaat komen. Al was het alleen maar omdat in ieder kastje dat je voor digitale televisie nodig hebt niets anders zit dan een heel gewone enigszins aangepaste PC, terwijl het televisietoestel zelf alleen nog maar als een soort domme monitor in gebruik is. Maar nee, hoor de mannen van de olijke reclamespot hebben in 2008 de uitvinding van het millennium gedaan. Even om de heren wakker te schudden, ik kijk op mijn PC al sinds 1998 naar de reguliere televisie. Eerst via de kabel en nu via de digitale ether. In het verleden had ik op mijn PC een scart-aansluiting waar ik het voor TV-kijken destijds iets beter geschikte beeldscherm van mijn televisietoestel af en toe op aangesloten had.
Voor het apparaat uit de reclamespot is overigens zowel de voor 149 euro geleverde settopbox nodig, als een bestaande televisie én toch ook nog een op internet aangesloten PC. Nog even een leuke om de vermeende slimheid van het product een beetje te verduidelijken. TV’s hadden in het verleden vaak een veel minder goede beeldkwaliteit dan een PC. Verder is een TV ook veel minder goed geschikt om stilstaande letters weer te geven. TV’s zijn traditioneel vooral goed in bewegende beelden. En ze zijn natuurlijk een stuk groter. De meeste huidige computers zijn inmiddels in beide dingen goed. Dat komt omdat ze naast voor tekstverwerken ook voor gamers goed te gebruiken moeten zijn.
Het elektronische ei van Columbus denken ze daar bij dat bedrijf te hebben uitgevonden, maar tegelijk volgens mij het buskruit niet…
Categorie: opinie – plusminus 679 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.