`

Verschillend voer voor drie nogal verschillende katten

820. De obsessie van een kat

27 mei 2012
©2012, copyright: GoHansBrinker.com

Twee weken geleden was mijn jongste kat Martine ineens ziek. Blaasgruis. Dat is al twee keer eerder gebeurd. De eerdere keren had ik van tevoren dan met verschillende soorten brokjes geëxperimenteerd, en vervolgens is er een stress-factor waarna ze dus meteen ineens dus blaasgruisproblemen heeft. Dat was ook dit keer zo.

De stress-factor was een gebeurtenis van twee dagen ervoor. De oudste van de drie belhamels, Simoon was 's nachts heel laat aan het schreeuwen. Het is een soort van machtsstrijd tussen haar en mij. Zo van "jij kan er toch lekker niks tegen doen". Nou dat is er wel. Het allerergst vindt ze het als ik haar verbaal terechtzet (wat wel indruk maakt, maar waar ze zich vaak toch ook weer niets van aantrekt), dat ik haar dan oppak. Meestal probeert ze dan met een ferme zwaai los te komen, waarbij ze wild met haar 'armen' zwaait. Gewoonlijk lukt het haar daarbij niet om los te komen. Ze vindt het ook allemaal zo erg niet, maar het feit dat ik erin slaag haar zo even vast te houden maakt wel voldoende indruk om toch iets van de eerdere rebellie in toom te krijgen.

Dit keer zwaaide ze ook met haar beide voorpoten. Eentje raakte mij daarbij in mijn gezicht. Volgens mij was dat ofwel niet de bedoeling, of ze heeft de uitwerking van die actie nogal onderschat. Ze sloeg met me uitgestoken nagel aan de zijkant langs mijn neus en in mijn wang. Gelukkig niet in mijn oog. Ik had echter op dat moment geen idee hoe erg het was. Aan de zijkant, van mijn neus zo bleek achteraf zat een flinke jaap en in mijn wang een gaatje. Het bloed gutste eruit en bij de wasbak probeerde ik zo goed en zo kwaad als het ging het bloed weg te wassen, te stelpen en te kijken of een bezoek aan de eerste hulp van het ziekenhuis noodzakelijk was. Het was op een plek die toch niet te hechten was, en omdat het hevige bloeden wel snel stopte besloten dat dit vanzelf wel over ging. Wel alles zeer grondig ontsmet met jodium.

Simoon lag daarbij op een meter afstand, voorpootjes vooruit bezorgd te kijken. En pal daarnaast in exact dezelfde houding Martine, ook wijd opengesperde ogen van 'wat is hier nu aan de hand'. Zo had ik ze nog nooit zo dicht naast elkaar zien zitten. De derde kon het niet aanzien en zat (vermoedelijk ook ongerust) onderaan de trap.

Dat een kat spijt kan hebben, en dat ze dat zo duidelijk kan laten merken heb ik nooit geweten. De hele dag daarna was de gewoonlijk heel afstandelijke Simoon bijzonder lief. Regelmatig als ik in de keuken stond kwam ze even langs mijn been schurken en tegen de avond kwam ze zelfs, hoogst ongebruikelijk, geregeld even langs om een likje op mijn hand te geven. Ook het geschreeuw 's nachts wat momenteel een heel kleine revival beleeft heeft ze voor zeker anderhalve week geheel achterwege gelaten.

Maar die arme Martine heeft aan deze gebeurtenis vermoedelijk wel een terugkeer van haar blaasgruisproblemen deels te danken. Frederique, de middelste, is totaal, maar dan ook TOTAAL geobsedeerd door de anti-blaasgruisbrokjes die eigenlijk alleen Martine moet eten. Normaal geeft juist Frederique niet zo heel veel om haar eten, maar hier is dan ook sprake van een regelrechte obsessie. Nog nooit heeft ze Martine bij het eten aan de kant geschoven, meestal is dat juist andersom, en vaak gaat ze zelfs een stap opzij als Martine zich aan haar brokjes wil vergrijpen, maar nu was het BOEM en weg was Martine. En even later waren ook die superdure dieetbrokjes van Martine verdwenen en in het verkeerde kattenmaagje terechtgekomen.

Na het eten zit ze vervolgens ook nog alle plekjes bij langs te zoeken, en dat best wel fanatiek, waar Martine ooit blaasgruisbrokjes heeft gegeten en waar mogelijk behalve de geur ook nog kleine restantjes achter zijn gebleven. Je weet natuurlijk ook nooit of er niet ergens nog een paar kruimeltjes.... Het is haast zielig om te zien, Frederique, normaal komt ze mij kopjes geven, nu ziet ze me niet staan en wordt boos als ik haar bij deze speurtocht afleid...

Martine moest veel drinken. Advies van de dierenarts: de brokjes in een schoteltje water
geven. Op de foto is te zien wat Martine hiervan dacht...

Categorie: katten - plusminus 695 woorden - Alles op deze website is in principe fictie, hoewel er elementen uit de realiteit kunnen zijn verwerkt. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Muziektip: Galaxies by Owl City http://tinysong.com/I4Ql

vorige column - volgende column - archief - home