  |
||
|
|
||
|
794. Ik zoek een kattenfluisteraar (vervolg) 10 december 2011
Er zijn meer momenten waarop ze dit dus doen. Begin ik net met yoga of ben ik bijna (heel mooi ontspannen) met een sessie klaar: ja hoor daar begint het gesodemieter weer. Wil ik een stuk tekst voor een podcast inspreken? Precies dat is het moment. Ze hebben er een geweldig geraffineerd zesde zintuig voor. En ik heb al van alles geprobeerd. Wat zeker niet werkt, maar wat soms toch niet te voorkomen is dat is als het mij boos maakt. Dan toon je zwakte en heb je per direct verloren. Volkomen negeren is heel effectief, maar het is gewoon niet altijd menselijk mogelijk. Bovendien, met name de jongste heeft als een verwend kind de neiging om op zo'n moment dingen te gaan slopen, ook dure dingen soms, tot aan de verwarmingsketel afgelopen zomer toe. Het lijkt alsof ze soms niet op de meest effectieve ideeën komt, maar heeft ze dat soort invallen wel dan gaat alle zwervende serviesgoed over de vloer. Elektriciteitskabels worden doorgekauwd. Resultaat is dat ik zowel van de herrie uit mijn concentratie raak, maar ook als het ineens stil wordt. Ze zou toch niet........?! Categorie: life-log/satire - plusminus
422 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is
niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten
worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor
jonge lezers. vorige column - archief - home |
Wat voor vergrijpen gaat het nu helemaal over met die katten? Nou de twee lopen mij zo lijkt het wel op geraffineerde manier te pesten. In elk geval beschikken ze over een timing die aan het ongelooflijke grenst. John zit te broeden op een column of een andere tekst die maar niet wil, en ineens is er een doorbraak die hij snel wil noteren om de draad niet opnieuw kwijt te raken. Het moment dat mijn vingertoppen dan nog net niet de toetsenbordtoetsen raken is doorgaans zo'n moment waarop de oudste het op een schreeuwen zet, zodanig dat zelfs harde muziek hierdoor wordt overstemd. Het is niet te geloven met hoe zulke goede stembanden dat beest is uitgerust. Ze gaat er helemaal vol in. De jongste kat is overigens nog weer wat beter in dit spel.
Haar timing is nog iets beter, en die gaat met het kleine piepstemmetje dat ze heeft niet roepen maar (ik heb wel eens gezien
hoe ze dat deed toen ze dacht dat ik in mijn kantoor was in plaats van bovenaan de trap): ze neemt een flinke aanloop en knalt vervolgens zo hard als ze kan met twee voorpootjes en haar voorhoofd tegen de kantoordeur. Het resultaat is een harde klap, die als je hem niet aan hoort komen zeker voldoende is om alle inspiratie op slag weer
voor de duur van een paar uur te laten verdwijnen.