Shorties.nl

791. De eerste (vervolg)

Gisteren schreef ik over de eerste van deze reeks columns. Opmerkelijk is dat ik in die eerste column al over reclame begon. Kennelijk speelt dat onderwerp in mijn gedachten toch een niet bepaald ondergeschikte rol. Ik heb een haat-liefdeverhouding met reclame. Van sommige spotjes kan ik werkelijk verrukt zijn. Ook van sommige muziek uit de reclame. Reclamemakers zijn over het algemeen niet de aardigste mensen. Ook niet de fijnste om mee samen te werken, hoewel ik diverse uitzonderingen ken. Goede smaak voor muziek hebben zeker. Heel lang werd door vrijwel iedereen dat mooie Bach-melodietje geroemd dat onder die door volgens mij Paul Huf nog gemaakte Vakmanschap-is-
meesterschap-reclame van Grolsch stond. Niets is minder waar: de melodie was speciaal voor de reclamespotjes gecomponeerd door Clous van Mechelen, tevens bekend als de man achter de liedjes van Tol Hansse, als oom Rudolf van Bert en Ernie, en van het andere werk dat hij samen met Wim T. Schippers deed. In diverse Schippers'-TV-series speelde hij een rol als Jan of Jantje Vos.

Behalve dat reclame mij verrukt, erger ik me er ook vaak ziek aan. Die ergernis kan ik vrijwel nergens anders kwijt dan in deze columns. Reclame die bewust ergert, en/of die te hard staat opdat het allemaal maar bij blijft. Reclame met een al te groot stempel van de bedrijfsleiding erop en die daardoor dus soms gewoon debiel aandoet. En reclame die de kijker kleineert. Bah! Ondanks dat ik in ik dacht 2009 al eens 15 columns over reclame heb volgeschreven overweeg ik het weer over reclame te gaan hebben. Misschien één of misschien meerdere columns. Het gaat dan over de onware fratsen waarover je in de reclame hoort. Over de maffe verzinsels die we door de permanente toestroom soms toch een heel klein beetje normaler zijn gaan vinden (of zelfs heel veel normaler). Dat ze zeggen "It's possible" en dat je dan moet weten dat het over koolzuurhoudend zoet spul gaat, dat er koolzuurhoudend en wel dus ook gewoon uitziet als zwaar verontreinigd gootwater. Maar dat ondanks alle zoetigheid (oh wonder!) nagenoeg geen suiker bevat. Wat een randdebielen. De vooruitgang zie je immers overal om ons heen. Dat is toch niet bijzonder. Geen suiker en toch zoet? Dat konden ze in de jaren vijftig al. If it was possible by then, it will be possible now...

De muziek van 'Vakmanschap is meesterschap'
http://www.youtube.com/watch?v=_Y0D8uAEUVQ

Categorie: bespiegeling - plusminus 382 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

vorige column - archief - home