733. Deel 2: Reclame wordt minder irritant - en geniepiger

30 augustus 2010
©2010, copyright: GoHansBrinker.com

Bij een dienst als Gmail (Google is nogmaals niet het enige bedrijf dat dit soort diensten aanbiedt) worden de advertenties gebaseerd op de inhoud van het mailtje dat je op dat moment leest of aan het bewerken bent. Voor dat doel wordt de inhoud van het mailtje waarschijnlijk geheel of gedeeltelijk naar een server van het bedrijf gestuurd. Ik vind dat zelf geen prettig idee. Een paar jaar geleden nog werd coffeeshophouders in Nederland afgeraden om een mailadres van Gmail te gebruiken omdat bovendien niet duidelijk is waar die servers van de weblogdienst, die sowieso alle mailtjes van een gebruiker opslaan, eigenlijk precies staan. Wanneer de inhoud van mailtjes over de in Nederland gedoogde handel op een Amerikaanse server worden geparkeerd, dan zou een uitgeslapen diender of medewerker van justitie aldaar wellicht kunnen vermoeden dat de mailtjes over deze in de VS zwaar strafbare zaken ook vanuit het perspectief van de wetgeving in dat land beoordeeld moeten worden.

Behalve dit soort dingen vindt een toenemend aantal mensen het niet prettig hoeveel dit soort reclamebedrijven ondertussen over iedere particulier weten. Waar ik zelf bijvoorbeeld even van moest slikken is dat ik een poosje terug op de webshop van Wehkamp of Neckermann had gekeken en kort daarna op die van Conrad en Viking Direct. Een dag later viel het me op dat ik ineens toch wel erg veel reclame op allerlei sites zag van deze drie door mij virtueel bezochte bedrijven. En het werd helemaal griezelig toen ik me realiseerde dat al die reclames die ik bij mijn Gmail mailtjes en op verschillende andere sites tegenkwam, ook nog precies de drie producten lieten zien waar ik op die sites in mijn herinnering het langst naar had gekeken. Dat moest dus allemaal zijn onthouden, ofwel bij de betreffende bedrijven zelf, of bij Google, ofwel in een cookie dat door één van die partijen op de harde schijf van mijn PC was achtergelaten.

Een ander alternatief voor reguliere reclame en het meer persoonlijk benaderen van prospects is guerrillamarketing. Dat is overigens iets dat al veel langer bestaat, maar het wordt nu wel gezien als redding voor de reclamebranche. Ik heb zelf eind jaren tachtig nog eens een korte cursus guerrillamarketing gedaan. Het begrip is in betekenis sindsdien flink uitgebreid, in de zin dat meer zaken tegenwoordig onder de noemer guerrillamarketing vallen. Het wordt door veel mensen nog steeds gezien als een hoopvolle ontwikkeling.

De term guerrilla komt uit het Spaans en is het verkleinwoord van het Spaanse woord voor oorlog. Sinds de achttiende eeuw wordt de term gebruikt voor een militaire tactiek waarbij kleine groepjes militairen het een in getallen heel veel groter leger uiterst moeilijk maken, en er in de geschiedenis daarbij regelmatig in slagen dat leger zelfs helemaal verdrijven. Afijn, in het huidige tijdsgewricht zijn er natuurlijk legio voorbeelden te noemen van waar de tactiek in militaire zin nog steeds aan de orde van de dag is.

Bij guerrillamarketing gaat het om iets soortgelijks. Een bedrijf dat het budget niet heeft om groots reclame te maken, kan door guerrillamarketing voor bijzonder weinig geld toch grote successen behalen. Dat kan zowel op een sympathieke als op een minder sympathieke manier. Een voor veel mensen sympathiek voorbeeld waren bijvoorbeeld de Bavaria-meisjes die bij het WK in hun oranje jurkjes op de tribune plaats namen. De brouwer in kwestie had niet het budget van grote concurrent Budweiser, welke laatste het exclusieve recht op reclame tijdens het evenement had verworven. Zowel de door veel mensen toch al onsympathiek gevonden FIFA als de grote bierconcurrent speelden vervolgens Bavaria enorm in de kaart door precies zo te handelen dat de actie nog heel veel meer publiciteit kreeg als waar de bedenkers op gehoopt hadden. Een PR-blunder van de bovenste orde, vermoedelijk ingegeven door arrogantie.

Het beste is waarschijnlijk om als slachtoffer in zo'n geval te roepen 'goede stunt, applaus' en te hopen dat de publiciteit dan snel verstomt, en niet te proberen de zaak alsnog via rechtszaken te regelen, en je daarmee een slecht verliezer te tonen. Bovendien, het simpele feit van het dragen van een oranje jurk ter gelegenheid van een feestelijke gebeurtenis is volgens mij in vrijwel geen enkel westers land verboden. Het budget voor de hele actie was ongetwijfeld slechts een schijntje en het leverde wereldwijd vele miljoenen aan onbetaalde reclame op.

wordt vervolgd

Bronvermelding: diverse bronnen op internet

Categorie: opinie - plusminus 698 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.