|
700. Broedende duif Kennelijk is het vertrouwen van het duivenstel in de sterkte van mijn ramen zodanig dat het ze niet deert dat op die korte afstand mijn katten regelmatig proberen naar andere vogels of insecten te springen of anderszins de paljas uithangen. Misschien is dat laatste het ook wel. Natuurlijk zijn mijn katten geen watjes, maar het zijn wel dieren die op een incidenteel binnengevlogen motvlinder na nooit hebben hoeven doden om aan voer te komen. Duif begrijpt dat. Meteen nadat ik het zag heb ik een serietje foto's gemaakt. Om het broedproces niet te verstoren heb ik niet geflitst, ben niet op stoelen of ladders geklommen en heb alle foto's in heel korte tijd vaak met gestrekte armen uit de losse hand genomen. Dat komt de kwaliteit van de foto's natuurlijk niet ten goede. Net als mijn pas drie weken geleden gezeemde ramen (twee keer kort achter elkaar, vanwege het webcambeeld; de laatste keer dáár weer voor was jaren geleden), die nu door kattensnuiten en kattenpoten alweer een tamelijk mistig beeld laten zien. Ik zeg het er maar bij omdat ik normaal toch een ietwat hogere standaard voor mezelf aanhoud. In ieder geval is nu wel duidelijk waarom die duif zo hard klonk toen ik buiten nog de microfoon van mijn webcam-pagina had hangen.
Categorie: life-log - plusminus 260 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers. |