Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Deze column is eigenlijk iets ouder dan de voorgaande taxi-verhalen. De serie van zes taxi-verhalen schreef ik namelijk een halfjaar nadat ik deze taxi-frustratie aan het beeldscherm toevertrouwde. Maar hij past er eigenlijk toch wel bij als taxi-ervaring. De column is een herschreven versie van een column van 9 oktober 2002.

Taxi!

Voor een interview moest ik in Kerkrade zijn. Met de trein er naartoe stapelde zich vertraging op vertraging. Niets nieuws voor wie zich regelmatig met NS verplaatst. Hierdoor had ik onverwacht in Heerlen drie kwartier vrij te besteden, in afwachting van mijn volgende trein. Ik had mij 's ochtends gekleed met een dun jasje en een T-shirt. Foute gok voor begin oktober natuurlijk. En zo midden tussen die goedgeklede Limburgers voelde ik mij dus geweldig underdressed. Ik ben een daarom warenhuis in gelopen en heb snel een warme sportsweater gekocht die mij wel aanstond. Pwah, dat voelde toch al heel wat beter.

Mijn humeur raakte echter toch nog flink beschadigd. Het station van Kerkrade ligt een stukje buiten het plaatsje zelf. Taxi's staan er gewoonlijk niet bij het station, en het taxibedrijf dat ik gebeld had liet om de tien minuten weten dat mijn taxi 'er nu toch echt snel aankwam'. Toen ik na bijna een halfuur geërgerd nogmaals belde werd mij verteld dat ik gezegd zou hebben dat ik 30 km verderop in Landgraaf stond, op het station. Ik had toen al een beetje het gevoel dat ik aan het lijntje werd gehouden. Toen zich twintig minuten later nog geen taxi gemeld had besloot ik om maar te gaan lopen. Een tocht van dik 35 minuten, die ik deels rennend heb afgelegd, bevreesd als ik was dat ik het halve land had afgereisd om op het bestemmingsadres helemaal niemand thuis te treffen. De wandeltocht heen en terug naar het station, samen met het wachten op de taxi die niet kwam, en de treinvertraging heeft me al met al zowat een halve werkdag gekost. Ik had me er eigenlijk op verheugd om die tijd al shoppend in Maastricht door te brengen. Gelukkig bleek degene van het interview alle begrip en tijd te hebben.

Ik ben na het interview toch nog even in Maastricht geweest,
waar ik een half uur of zo heb kunnen winkelen. Deze foto
is op de dag van het interview uit de column gemaakt, net voor
sluitingstijd voor het winkeltje waar ik altijd even koffie koop
als ik in Maastricht ben.

Categorie: herschreven (life-log) - plusminus 303 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst