Dat het nog erger kon in Naarden-Bussum, merkte ik twee weken na het voorval met de taxi die maar niet wilde gaan rijden, toen ik opnieuw op dezelfde plek moest zijn. In de stromende regen van een onweersbui was ik gelukkig snel aan de beurt, en reed de taxi snel, en met behalve de chauffeur slechts een persoon (mijzelf) in de wagen weg. Kennelijk was er in die twee weken toch iets veranderd. De rit naar mijn bestemming zou op deze vlugge manier zo'n 25 minuten moeten duren. Tot mijn verbazing echter
ontspon zich onderweg via de mobilofoon het volgende gesprek:
"Heb jij al gegeten?"
"Nee, ik niet."
"Dan ben jij nou aan de beurt."
"Dat is goed, maar ik moet nog 20 minuten met een passagier."
"Je moet toch nu eten, want straks moet je die man van Schiphol halen."
"Ja, maar hoe moet dat dan?"
"Ik neem hem wel van je over."
"Dat is goed."
Vervolgens kreeg ik uitgelegd dat ik uit moest stappen. En dat de chauffeur die mij verder zou brengen zo zou komen. Al mijn tegenwerpingen hielpen geen zier. In de stromende regen werd ik achtergelaten op de hoek van een kruispunt, midden op een volkomen verlaten ogend industrieterrein. Ik was gewoon te verbaasd om boos te worden. De chauffeur die mij na ruim tien minuten kwam afhalen zei dat hij het wel vervelend vond, maar het was volgens hem de normale bedrijfsvoering en daar moest ik toch maar begrip voor opbrengen. Gelukkig had ik die dag een paraplu meegenomen. Dat had de eerste chauffeur echter niet kunnen zien, want
de plu zat ingeklapt en opgevouwen in mijn rugzak.
Dat wat die tweede chauffeur zei overigens geen onzin was, merkte ik een jaar later, toen ik nog eens van de diensten van het bedrijf gebruik moest maken. Dit keer moest ik naar de Hilversumse Meent, en ik was benieuwd wat er nu weer zou gaan gebeuren. En inderdaad, terwijl ik met nog drie anderen in de treintaxi zat, ontspon zich via de mobilofoon opnieuw een gesprek, waarbij bleek dat ik van auto zou moeten wisselen. Een en ander
zou plaatsvinden bij een benzinestation, en dit keer bleef de taxi waarin ik zat keurig wachten tot de ander gearriveerd was. De andere passagiers lieten
de acht minuten vertraging die ze hierdoor opliepen enigszins gelaten over zich heen
komen.
Herschreven versie van een column van
27 februari 2003
Categorie: herschreven
(life-log) - plusminus 385 woorden -
Deze column kan deels op fictie
berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden
ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.
Reageer
vorige
column - volgende column - alle columns
- mailinglijst
|