Taxi-verhalen (3)

540. De treintaxi

13 augustus 2006
copyright: John Piek

Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

     

Een jaar of acht geleden werd de treintaxi geïntroduceerd in verschillende steden. Ik moet zeggen dat ik destijds zelf helemaal niets in het idee zag. 'Er rijden toch bussen?', zo vond ik toen. En je ging toch niet een lange omweg maken met andere mensen tegelijk in de taxi? Ik zag het plan als kansloos. Vrij snel kwam ik daar op terug toen ik steeds vaker van de treintaxi gebruik ging maken. Bovendien: als de laatste bus weg is, dan kun je nog wel een treintaxi nemen, waardoor je later thuis kunt komen zonder een fiets op het station te hebben staan. En zonder gebruik te maken van een gewone taxi, die voor al te regelmatig gebruik voor mij eigenlijk wel een beetje duur is. Er was een tijd dat ik het sociale aspect van de treintaxi ook erg leuk vond, maar tegenwoordig zit ik weer wat minder te wachten op het dicht opeengepakt met zijn drieën op een achterbank gepropt worden. Heel af en toe stuur ik door te treuzelen erop aan, om dan maar wat langer te wachten als ik van een afstandje zie dat twee mensen die wat meer ruimte nodig hebben op de achterbank plaatsnemen. 

Echte treintaxi-ellende heb ik bij die vele ritten zelden meegemaakt, maar die keren dat het plaatsvond was het ook vaak ronduit stuitend wat er gebeurde. De eerste keer dat het grootschalig mis ging viel het achteraf nog wel mee. Het was een warme dag geweest, en ik wilde de één na laatste trein uit Utrecht nemen. Deze had echter zoveel vertraging dat de laatste trein kwam te vervallen, waar deze trein dus voor in de plaats kwam. In die tijd kwam de allerlaatste trein 's nachts gewoonlijk om half twee in Amersfoort aan. De trein die ik had, arriveerde dus net voor kwart voor drie, een uur en een kwartier later dan verwacht. Van de verbaasde, nog aanwezige 'gewone' taxi-chauffeurs hoorden we dat de laatste treintaxi ruim een uur eerder al naar huis was gegaan. Omdat er zeker nog 25 mensen stonden te wachten, werden de chauffeurs weer uit hun bed gebeld. De eerste was er om half vier. Ik was zelf vervolgens thuis om kwart over vier. Maar goed, het weer was fantastisch, en in zo'n situatie ontstaan tijdens het wachten de meest boeiende gesprekken.

Herschreven versie van een column van 24 februari 2003

Categorie: herschreven (life-log) - plusminus 385 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst