Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Een aantal jaren geleden moest ik iemand interviewen in het verre oosten van het land. Via diverse overstappen kwam ik aan op het station, waarna ik met de auto nog een dik halfuur verder moest. Op de heenweg heb ik op dit aankomststation een taxi gebeld, maar na een leuk interview moest ik op mijn taxi terug minimaal twee-en-half uur wachten. "Ik heb wel een alternatief, dat is een niet-officiële oplossing", sprak de eigenares van het plattelandscafé waar het interview had plaatsgevonden. Ik zei na een moment nadenken dat ik dat dan maar moest proberen. Zeker als het mij flink tijd uitspaarde. Ik moest ook op deze vlugge vervoerder nog zo'n drie kwartier wachten, maar ik was blij dat ik dan toch aan mijn terugreis kon beginnen.

Toen het moment dus daar was, verscheen er een oude Opel met roestplekken rond de deuren. De waardin zwaaide mij na de mededeling dat mijn vervoer gearriveerd was vriendelijk uit. In de wagen bleek een gezette man te zitten van eind dertig. Hij droeg een morsig Wibra-overhemd met dunne verticale strepen, waarvan een van de punten boven zijn broek uit hing. Boven zijn bovenste overhemdknoopje uit was een pluk zware shag-achtig borsthaar zichtbaar. Hij zei dat als ik mijn rugzak in de kofferbak kwijt wilde dat ik dat dan zelf moest doen, omdat hij in de WAO zat en sinds enige tijd met een kruk moest lopen. Ik nam plaats op de door het vele gebruik volkomen versleten stoel naast de bestuurdersplek. Met een grommend geluid, en een grote wolk van uitlaatgassen achterlatend reed de wagen weg.

Tijdens de rit zei de man dat hij een paar jaar daarvoor taxi-chauffeur was geworden uit 'filantropische overwegingen'. Op het bomenrijke platteland was hij ooit een van zijn beste vrienden kwijtgeraakt, toen die na een paar glazen teveel van de weg was gereden. Vervolgens was het taxirijden begonnen met dat hij jongeren vanaf de discotheken in de regio voor een gering bedrag naar huis reed, om zo te voorkomen dat ze zelf onder invloed zouden gaan rijden. Hun ouders waren daar erg blij over.

Ik begon een gesprek over het mooie platteland en het leuke van in de grensregio wonen, een stokpaardje van mij. Hij vroeg of ik wel een vriendin had, en toen ik zei dat ik even 'tussen twee relaties in' zat, wat ik overigens niet problematisch vond, zei hij dat hij mij voor hetzelfde bedrag net zo makkelijk bij een van de bordelen aan de Duitse kant van de grens wilde afzetten. Ik bedankte met een glimlach. Toen het gesprek weer verderging zei hij plotseling dat ik maar eens in zijn handschoenenkastje moest gaan kijken. Daar was iets dat mij wel zou interesseren, dat deelde hij niet met de meeste inzittenden, maar hij vond dat dat zeker wat voor mij zou zijn en wilde me het om die reden niet onthouden. Met enige terughoudendheid gaf ik uiteindelijk aan zijn van een vette knipoog vergezelde aanbod toe, ook wel omdat ik nieuwsgierig was. Vooraan in het kastje bleek een beduimeld blaadje te liggen, goedkope zwart-wit druk op een soort stencilpapier, met daarin een keur aan Poolse en Russische vrouwen, die op deze manier een partner in het westen zochten. Ik heb het even doorgebladerd. De organisatie achter het blaadje kwam mij zo op het eerste gezicht niet erg betrouwbaar over. Met de mededeling dat ik het weliswaar erg aardig vond dat hij dit met mij wilde delen, maar dat dit toch ook echt niet iets voor mij was legde ik het blaadje terug.

Uiteindelijk kwamen we na ongeveer dezelfde tijdsduur als de heenweg bij het stationnetje aan. Toen ik uitstapte gaf ik hem een bedrag dat mij wel redelijk leek, ongeveer de helft van het bedrag van de echte taxi. Ik had tijdens de rit erg getwijfeld wat ik hem nou moest betalen. Hij had bij het instappen gezegd dat hij om juridische redenen zelf geen bedrag kon noemen. Hij bleek met het gebodene erg blij te zijn, zodat ik vervolgens in de trein weer twijfelde of ik hem niet teveel gegeven had.

Herschreven versie van een column van 22 februari 2003

Categorie: - herschreven (life-log) - plusminus 679 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst