|
Gisteren werd de vierdaagse van Nijmegen voor het eerst in negentig jaar afgelast.
De oorzaak was de huidige hittegolf, die zorgde dat zoals gezegd werd, mensen 'bij bosjes'
neervielen. Uitendelijk waren er twee mensen bij wie reanimatie triest genoeg
niet meer mocht baten.
De Vierdaagse van Nijmegen heeft in mijn persoonlijke geschiedenis een steeds wisselende rol gespeeld. Als linkse rakker en pacifist vond ik lange tijd de Vierdaagse vooral een symbool van militarisme. In die zin wilde ik er niets mee te maken hebben. Ik zag echter
ook weer niets in mensen die destijds vonden dat alle militairen uit de Vierdaagse moesten. De Vierdaagse is ooit begonnen als een mars voor militairen, en ik vond in die tijd ere wie ere toekomt, dus laat die groene padvinders hun mars maar mooi houden.
Ik ben wat betreft fietsen veel ambitieuzer dan met wandelen. Ik houd door de jaren heen wel van wandelen, maar het moet ook weer geen afzien worden. Ik doe het voor mijn plezier.
Met fietsen ga ik wél tot het uiterste, en ik heb regelmatig in heuvelachtige streken tochten gemaakt in de brandende zon van 80 km of meer.
Maar ik heb dus - ook in later jaren - uiterst zelden de aandrang gevoeld om de vierdaagse te gaan lopen.
Tegen de vierdaagse ben ik heel anders aan gaan kijken toen ik zelf grotendeels in Nijmegen woonde. Het adres van mijn toenmalige vriendin waar ik destijds meestal was, lag nog geen drie minuten lopen van het laatste stuk van de St. Annastraat, de Villa Gladiola, waar de sterken die het gehaald hebben worden binnengehaald. Daar ben ik dan ook zeker zeven, acht keer bij de intocht aanwezig geweest. Iets minder vaak, maar met nog veel meer plezier heb ik
met vriendin of nog met anderen in de stad de slot-avond meegemaakt. De laatste
dag is het grote slotfeest van het festijn. Daar was wat mij betreft geen enkel militair trekje aan te bekennen, en het contrast met mijn aanvankelijke mening over de Vierdaagse was dan ook enorm. Ik herinner me trouwens nog glasscherp hoe eind jaren tachtig op die laatste dag overdag, een gezelschap Russische militairen
in uniform voor een groepsfoto poseerde met als achtergrond de - in hun ogen - overvloed
van de parfumerie-afdeling binnenin het V & D-filiaal.
Een tamelijk kalm slotfeest zal het dit jaar dus wel worden. Net als de komende dagen die toch anders zullen zijn. Niet alleen vanwege de twee te betreuren doden. Veel van de buitenlandse gasten gaan vermoedelijk vandaag al op de terugreis, wat de sfeer ook anders maakt.
Categorie: - bespiegeling - plusminus 429 woorden -
Deze column kan deels op fictie
berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden
ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.
Reageer
vorige
column - volgende column - alle columns
- mailinglijst
|
