Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Reclamespotjes op de radio zijn net als op televisie soms reuze irritant. Ik luister vaak naar Radio 1, en daar richten de spotjes zich grotendeels op ondernemers. Bij een aantal spotjes ren ik, waar ik maar kan naar de volumeknop, maar soms gaat dat helaas niet. De grootste ergernismomenten zijn als ik onder de douche sta 's ochtends, de ogen nog half dicht van de slaap. Om alvast wat actualiteiten op te pikken luister ik dan naar mijn radio. Dat is een doucheradio, dus eigenlijk kun je de knoppen ook met natte handen zonder probleem bedienen. Alleen is dit een goedkope doucheradio (cadeautje van een postorderbedrijf), zodat de gladde knoppen met natte handen te stroef gaan om te kunnen bedienen. En als ik eerst mijn handen afdroog dan is het spotje al voorbij. Er zit dus niets anders op om het dus maar uit te zitten. Of te staan eigenlijk, onder het op dat moment op zich verder heel weldadig aandoende water.
  
Het ergste zijn de schreeuwerige spotjes. Of die, die aanzwellen. Kyocera is er zo eentje. Nooit nog zal ik van deze, ongetwijfeld kwalitatief onberispelijke firma iets in mijn huis willen bezitten. Eerst begint het met een hoop gewauwel en geneuzel over de multifunctionals (multifunctionals? daar wil ik op de vroege morgen al helemaal niets over horen). Over de multifunctionals van het bedrijf dus, die er zo verschrikkelijk uitspringen dat je wel gek bent om zo'n apparaat niet aan te schaffen. Ook al heb je hem dus helemaal niet nodig.
  
Ook de overheid maakt zich schuldig aan dit soort reclameonfantsoen. Ze hebben een spotje dat gaat over het herdenken van de vierde en het vieren van de vijfde mei. Niks mis mee, op zich. Alleen gebeurt het wel wat vaak. Op het eind van het spotje volgt een intro van een liedje (als dat begint knijp ik op onder het stromende water mijn billen alvast bij mekaar). Is het de Dijk soms, die zich daarvoor leent? Het mooist is nog: zolang als het spotje draait, ik heb het zeker al zo'n zeventig, tachtig keer gehoord, is me altijd nog niet duidelijk wat ze er nou zingen. Ik kom niet verder dan 'De vrede is te vochtig'. Vochtig? Vrede?

Categorie: reclame - 369 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst