Op een station ergens op de Veluwe, stapte ik een tijdje terug haastig in de trein. Het was al laat, en ik wilde naar huis. Op de treinvloer lag tot mijn verbazing een roos. Een mooie rooie roos, nog prachtig ingepakt. Maar tegelijk ook een klein beetje verwelkt.Ik vermoedde hier een klein drama. Had hier een mooi meisje gezeten dat de roos die ze net daarvoor van haar vriendje had gehad, en die ze thuis omzichtig in een vaas had willen zetten, in de trein had laten liggen? Ik heb zelf wel eens een pas gekochte poster in een restaurant laten staan. Maar ik dacht er stom genoeg pas enkele dagen later aan.Te laat, zo redeneerde ik, om er nog over op te bellen. Bij een roos van een geliefde is dat natuurlijk anders. Maar ineens vermoedde ik een heel ander mini-drama achter de roos. Hij was niet welkom geweest, de roos. Onbeantwoorde avances laten in zo'n geval een roos achter op de vloer in de trein.
