Bij mij tegenover zijn twee bushaltes, aan elke kant van de weg één. Automobilisten met veel haast gaan, wanneer er geen verkeer uit tegenovergestelde richting komt, vaak gewoon hard rijdend over de linkerrijstrook een bus voorbij. Wanneer ze niet op tijd in de gaten hebben dat de bus gaat stoppen, staan ze vlak achter de bus stil, en belet een soort smalle hoge vluchtheuvel ze om naar links te gaan om alsnog in te halen. De laatste tijd komt het in toenemende mate voor dat een ongeduldige automobilist het boos op een toeteren zet. “Waarom rijdt die buschauffeur niet gewoon door?” zo vermoed ik dat de boze automobilist moet denken. “Maakt het uit dat hij strippen moet stempelen. Hebben die lui dan geen rijbewijs? Laat ze met de auto gaan in plaats van met de bus.” Kennelijk is er steeds minder begrip voor medemensen.Een goede methode om dit soort dingen te bezien, is om het eens vanuit het standpunt van de ander te bekijken. Het zou voor zo'n verkeersasociaal dan ook goed zijn om eens de plek van de chauffeur in te moeten nemen. Weet ie ook eens wat dat is. Nét goed! Deze halte is een plek waar veel ouderen wonen. Hij ligt strategisch midden tussen een seniorenflat en een verzorgingshuis in. Die mensen hebben nou eenmaal wat meer tijd nodig om in te stappen. Snapt zo'n kerel (want het is áltijd een kerel) niet dat je als chauffeur om botbreuken te voorkomen echt niet moet gaan rijden voordat de laatste passagier zit?
Maar je kunt het ook omdraaien en de hele situatie vanuit het gezichtspunt van de boeman bekijken. Niks kwaads over 99% van de buschauffeurs, maar ook niet alle buschauffeurs zijn engeltjes. En misschien heeft de toeteraar deze zelfde chauffeur weleens vaker getroffen. Zo iemand die expres tergend langzaam optrekt wanneer er veel auto's achter hem zitten, of die met opzet dan even blijft wachten. Ik heb eens een buschauffeur bij het station hier in Amersfoort gezien. Die zette zijn bus zodanig neer dat een bestelauto, die daar inderdaad niet had mogen komen, alleen zonder de bus te raken kon wegrijden wanneer hij een meterslange kras op zijn wagen van een in de weg zittend verkeersbord op de koop toe nam. Dat deed de arme man dus maar, gadegeslagen door de sadistisch grinnikende aanstichter van deze ellende. Buschauffeurs denken ook dat ze altijd gelijk hebben, en -heel onterecht- dat voorrang een recht is van de grootste en de sterkste, dat ze mogen pakken wanneer ze het niet krijgen.
Niettemin bekijk ikzelf de zaak vanuit wéér een ander standpunt. Namelijk dat van een bewoner die niet erg van driftig toeterende automobilisten voor de deur houdt...