753. Nieuwe wegen (2)

26 april 2011
©2011, copyright: GoHansBrinker.com

In deel 1 van deze column beschrijf ik dat je hersenspinsels als ze de vrije ruimte krijgen zo vanuit jezelf komen opborrelen. En dat dat een manier van werken is. Dat is volgens mij wel gebruikelijker bij musici en bij schilders dan bij tekstschrijvers. Dat komt misschien ook wel doordat schrijven in een aantal opzichten toch wat meer een rationeel proces is. Je moet er wel echt bij nadenken (anders verschijnt er ook onzin op het scherm), en dat heb ik zelf bij fotograferen veel minder. Ik hoef er daar minder zelf tussenin te gaan zitten en de vertaling van mijn emoties naar het resultaat is daar dan ook veel directer.

Zoals ik het beschreef is het ook wel een beetje aangezet ten opzichte van wat het echt is, maar ik moet wel de ruimte hebben om te schrijven. En ik moet mezelf ook echt vaak overtuigen waarbij een gezonde deadlinedruk is ook ontzettend productief. De beste columns zijn steevast de exemplaren die al dan niet onder die druk in één klap zijn geschreven.

Iedereen heeft daarbij natuurlijk zijn eigen manier van werken. Het verrassende voor veel niet-creatievelingen is vaak dat het allemaal juist weer minder vanuit je 'bewuste' of je 'rationele' komt dan je zou denken. De beste manier als je er echt niet uit komt om inspiratie te krijgen is dan ook om zonder bij na te denken alle losse woorden die uit je onderbewuste naar boven komen borrelen (al dan niet over een specifiek onderwerp), gewoon tegen de linkerkantlijn onder elkaar op te schrijven, en later met die woorden aan de gang te gaan. (Als eerste om er een aantal te schrappen om alvast toch wat meer richting te geven aan je verhaal...)

Maar goed, een beetje column-moe als ik klaarblijkelijk toch wel een heel klein beetje ben is het tijd dus voor wat anders. De beste manier om tot wat anders te komen is natuurlijk het experiment. Ik zou graag wat met humor willen doen, maar ik weet helemaal niet of ik dat wel kan. Rond 2003 of daaromtrent heb ik een aantal op Hans Dorrestijn's werk geïnspireerde nep-krantenartikelen geschreven die ik zelf in dat opzicht wel erg geslaagd vond, en ook nog steeds vind. Ik heb er daar toen een stuk of 30, 35 van geschreven, maar toen was dat concept voor mij ook wel uitgewrongen.

Ik moet echter toch op zijn minst in staat zijn, denk ik, om af en toe een glimlach op de mond van de lezer te toveren. Ik weet dat me dat bij de reguliere columns vaak ook wel gelukt is. Te oordelen naar de reacties was dat met name het geval bij die columns waarin ik zelf enigszins als underdog of als slachtoffer van de omstandigheden werd opgevoerd. (wordt vervolgd)

Categorie: bespiegeling - plusminus 461 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.