Bovenstaande omineuze zinsnede zit in een van de remixen van het nummer When two tribes go to war van Frankie Goes to Hollywood. Het zinnetje komt uit een
voorlichtingsfilm van eind jaren vijftig of begin jaren zestig om de Amerikaanse bevolking te waarschuwen tegen de gevaren van een atoomoorlog.
Hoe zou het toch komen dat al dat soort informatie in Nederland
altijd zo ongelooflijk knullig overkomt? De overheid heeft een site in het leven geroepen vol met goede bedoelingen denkvooruit.nl. Ja de stroom kan uitvallen. En de verwarming ook. En ook bij iedereen in je stad tegelijk. En dus moet je de frequentie van de rampenzender uit je hoofd leren (nee, en niet de frequentie daarvan op de kabel, want die valt ook uit). En je moet de rampeninstructies printen, want als
de ramp gebeurt doen je computer en je printer het ook niet meer. En er is een handige website die bij rampen in de lucht komt, crisis.nl waar je als zoiets gebeurt
belangrijke informatie kunt vinden. (Als die het nog doet als er stroom
is).
Bij die rampeninstructies lees ik onder andere dat je een noodvoorraad in huis moet hebben (heb ik die?). En dat je moet weten waar de nooduitgang zit. Altijd als je een gebouw binnenkomt, ramp of niet. En bespreek alvast met mensen in je omgeving die extra hulp nodig hebben wat je bij een ramp voor ze kunt doen. Ik zou niet weten wat ik dan moet bespreken, maar voor de gehandicapten is er een speciale site: www.nietbangmaarvoorbereid.nl . Een mooi initiatief.
Goed, wat moet je doen als de ramp gebeurt? "Als je de sirene hoort: blijf binnen of ga naar binnen." OK. Want buiten loop je juist gevaar. Dat snap ik. En sluit deuren en ramen. Zet radio of tv aan op de rampenzender.
Nou weet ik er wel een beetje van, maar twee dingen: die sirenes allereerst. Ik ben daar een paar jaar geleden eens in gedoken, maar die sirenes zijn helemaal niet bedoeld om binnen te horen! Volgens een voorlichtster van het ministerie die na lang soebatten daar iets over tegen een journalist wilde zeggen, bleek na meerdere keren bellen dat die sirenes alleen ontworpen zijn om buiten te kunnen horen. "Ja maar dat is toch ook logisch: als je binnen bent hoef je niet meer naar binnen te gaan. Dan ben je
er al." Maar hoe moet ik binnen dan weten van die rampenzender? Of moet ik die de hele dag gewoon aan laten? Weet je wel
meteen wat er allemaal in je provincie leeft. Die zenders zelf trouwens, klagen steen en been dat ze bij een beetje ramp helemaal nooit
worden ingezet. Dat lijkt op het eerste gezicht vreemd dat ze dat
willen, want in zo'n geval hebben ze zelf en de journalisten die er
werken helemaal niets meer over de berichtgeving te vertellen. Maar het
probleem zit er dus in dat de voorlichting kennelijk wel heeft gewerkt. Bij een beetje een dramatische gebeurtenis kijken grote hordes mensen direct naar die calamiteitenzender, die dan meestal juist het minst van de situatie op de hoogte is of als het tijdens het weekend is alleen herhalingen van
Van Jonge Leu en Oale Groond laat zien.
Het nummer Two Tribes van Holly Johnson (Wat lijkt die man trouwens op
Rob Geus van de Smaakpolitie!) en zijn kornuiten is trouwens een protest om
aan de kaak te stellen hoe belachelijk het is dat dit soort informatie überhaupt gegeven moet worden. Nederland doet daar nog een klein schepje bovenop door de informatie zelf ook belachelijk te maken.
Er staan ook nog een aantal specifieke zaken op denkvooruit.nl die bij bepaalde rampen van belang zijn. Ga bijvoorbeeld nooit een brandend gebouw binnen, en drink bij een hittegolf
iedere dag twee liter water (er gaat ook bij koud weer bij mij geen dag voorbij dat ik dat niet doe). En als stroom, gas, water of telefoon uitvalt maar de stroom doet het nog, ga dan naar crisis.nl. Klinkt
heel verstandig nietwaar? Als je bij een terroristische aanslag met je mobieltje foto's of ander
beeldmateriaal maakt, geef deze dan aan de politie. En als je in een tunnel een groot ongeval meemaakt, verlaat dan de auto en ga via de dichtstbijzijnde vluchtweg de tunnel uit. Via de dichtstbijzijnde open deur zullen ze
bedoelen!
Afijn, dan komen we aan het noodpakket. Eindelijk iets waar we wat aan hebben. Wat moet daar
onder andere in zitten? Ja want je krijgt het niet, je moet het zelf bij
mekaar verzamelen. Een voorraadje van de medicijnen die je gebruikt (en die
als de ramp zich voordoet natuurlijk niet over de datum mogen zijn). Contant geld, reservesleutels van je huis en auto,
autokaart (want de tomtom die valt vast ook uit), een blikopener en houdbaar eten en drie liter vers water per persoon per dag voor minstens drie dagen.
Als iedereen die voorraad serieus regelmatig vers houdt ontstaat er een heel nieuw
waterprobleem. Maar goed, het is tenslotte voor een goed doel. Jerrycans
natuurlijk, om al dat water in te doen. En heel belangrijk: wc-papier, zeep, wasmiddel, tandpasta (is ook het eerste waar ik
zelf aan denk bij een ramp). En een lichte regenponcho per gezinslid. (Geen idee
trouwens waar je die tegenwoordig nog kunt kopen.)
Bij de aller eerste dingen die je bij een ramp nodig hebt staan verder
nog een radio voor de rampenzender met extra batterijen en een zaklamp met nog meer batterijen (als iedereen die voorraad regelmatig ververst ontstaat er een heel nieuw chemisch afvalprobleem), en een eerstehulpdoos met
eerstehulphandboekje, lucifers, waxinelichtjes, warmhouddekens, een gereedschapsset en een waarschuwingsfluitje. Een wat? Ja een waarschuwingsfluitje! Beelden van de slager uit 'Daar komen de schutters' komen
terwijl ik dit lees bij me op. Die met dat snorretje weet je wel. "Mister Mainwaring, don't panic, don't panic..."
Afijn je kunt er natuurlijk wel gekkigheid over maken, maar daar is het onderwerp
nou net weer veels te serieus voor. De overheid maakt het me echter wel heel erg moeilijk op deze manier om dat niet te
doen. En dat maakt in tegenstelling tot de bedoeling van dit soort
informatie juist alleen maar extra ongerust.
Categorie: opinie/satire - plusminus 1024 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is
niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten
worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor
jonge lezers.
This is the last voice that you will ever hear