752. Nieuwe wegen (1)
752. Nieuwe wegen (1)
18 april 2011
©2011, copyright: GoHansBrinker.com
Ik heb tot een paar weken geleden een maand of vier geen columns voor mijn verschillende websites geschreven. Ik schreef eerder al over de aanleidingen. Ik ben in 2001 begonnen en heb inmiddels zo’n 750 bruikbare columns gemaakt. In werkelijkheid zijn dat er zo’n 40% meer, omdat ik er ook steeds een aantal die ik deels of geheel al had geschreven heb afgekeurd en nooit heb gebruikt.
Na 750 columns heb je het wel een beetje gezien. Niet alleen had ik lang voor die 750 bereikt was al bewezen dat ik dat kan, columns schrijven. En ook in een redelijk hoog tempo. Ik begon bij nieuwe columns steeds vaker (al dan niet terecht) te twijfelen of ik een onderwerp niet al eens gehad had. En dat was als ik het eens ging uitzoeken ook regelmatig het geval.
Ik vertel er niet zoveel over, maar schrijven kost mij absoluut geen moeite. De voorbereiding voor het schrijven is daarentegen altijd een soort van leidensweg. Ik moet me voordat ik ga schrijven altijd eerst ‘opladen’. Ik moet in de juist stemming komen. Die stemming is een eclectische mix van optimisme, enthousiasme en zelfvertrouwen. Vooral dat laatste
Tussendoor denk ik altijd dat ik niet kan schrijven. Dat lijkt onecht of aanstellerig, maar het is echt zo. En bovendien, wie zou die gekunstelde brouwsels van mij nou willen lezen? Mensen hebben wel wat beters te doen. Dat is wie ik normaal ben. Ik ben ook altijd stomverbaasd als ik een oud artikel lees dat ik zelf geschreven heb. Is dat niet een collega geweest? Zo goed ben ik tegenwoordig helemaal niet meer? Als ik nou maar niet door de mand val. Oei als ik er bij dat blad nou maar niet uitvlieg. (Dat is dus vrij precies wat ik in zo’n geval serieus vaak denk. Het is tot vrij recent zelfs wel voorgekomen dat ik in zo’geval een gepubliceerd verhaal in mijn eigen archieven heb opgezocht, om te vergelijken in hoeverre het origineel dat ik zelf had geschreven was gebruikt voor wat er uiteindelijk op papier stond. Meestal was er dan, taalfouten daargelaten, bijzonder weinig aan mijn verhaal aangepast).
Voordat ik ga schrijven moet ik die overtuiging dus zien te kantelen en dat is wat ik bedoel met mezelf opladen. “Natuurlijk kan ik het wel,” zo probeer ik mezelf enthousiast te krijgen. Ik heb inmiddels zo mijn manieren om dat voor elkaar te krijgen. Soms helpen oude artikelen, maar die willen mijn angst voor mijn huidige schrijfcapaciteiten ook wel eens vergroten. Iemand opbellen wil wel eens helpen, om me van mijn vermeende onvermogen af te leiden. Maar dat gaat ook vaak mis doordat zo’n impulsief grijpen naar de telefoon ook wel eens een smoes is om toch vooral maar niet met schrijven te beginnen.
Wat een uitstekend middel is, dat is een ander soort van angst. Die gebruik ik ook heel vaak. Dat is de angst voor deadlines. Om ze niet te halen. Het is om die reden dus erg productief om het schrijven werkelijk tot het allerlaatste moment uit te stellen. De verhalen die je in één keer, en in één ruk door schrijft zijn sowieso ook altijd wel de beste. nou waarom dat in één ruk de boel moeten afmaken dan niet zelf kunstmatig opgewekt.
Het is bij het schrijven van zo’n verhaal half één, eigenlijk wil ik aanstalten maken om naar bed te gaan (wat op dat tijdstip dus nooit lukt) en dan pak ik het toetsenbord en hatseflats, daar staat drie kwartier later het driepaginaverhaal al grotendeels op papier. En dat is wel nodig ook, want ze moeten het wel om negen uur ’s ochtends al hebben. Het komt ook geregeld voor dat ik op het moment dat ik vlak voor de deadling begin dus nog helemaal niks heb. Of ik heb hooguit de hoognodige research gedaan. De volgende ochtend vraag ik dan of 12.00 uur ook OK is, en dan vul ik in die extra tijd de hiaten nog een beetje op.
Het zou natuurlijk veel efficiënter zijn om die hele voorbereiding over te slaan. Helaas gaat dat dus niet. Creativiteit, je hoort het van iedere stelselmatige creatieveling, dat komt vanzelf uit je innerlijk opborrelen. Of niet. Niets aan te doen. Je kunt hooguit zelf de gunstige omstandigheden ervoor creëren
Opladen, lange tijd. En dan ineens pats! die tekst. Ondertussen is het een routine, dat ik mede dankzij die vaak dagelijkse columns voor mijn eigen website dus uitstekend beheers. (wordt vervolgd)
Categorie: bespiegeling – plusminus 713 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.