706. Hoepel op!
706. Hoepel op!
15 oktober 2009
©2009, copyright: John Piek
Briefje naast de bel op mijn voordeur:
“Nou zijn we eindelijk net van dat aan de telefoon lastig gevallen worden rond etenstijd af, staan dat soort foute types ineens zeer regelmatig rond datzelfde tijdstip bij mij aan de deur te bellen. Ik kan u vertellen, dat als u geen grote mond wilt, u beter een paar deuren verder kan gaan. Als u wel graag een grote mond wilt, bel dan gerust aan, want zo kom ik dan ook weer van een stukje frustratie af. Wanneer u echter denkt dat ik geïnteresseerd ben in … een nieuwe energie-maatschappij, een lening, een restaurantbon, in God, of dat ik iets bij de DSB Bank wil ondernemen… nou ja u ziet zelf wat dáárvan komt…
Maar zonder gekheid, het is heel eenvoudig om een (klein) beetje van uw en mijn kostbare tijd te sparen: bel niet aan! Ik garandeer u van tevoren: ik heb geen interesse! Oh ja, en aan enquêtes doe ik ook nooit mee. Nou ja, één keer per jaar met Sinterklaas, als de hele familie lootjes trekt. Of is dat nou geen enquête? Hoe dan ook: vertrek! Ga weg! Bel niet! Op slechte dagen sta ik mensen als u aan de deur uiterst kort te woord, met slechts drie woorden: “Nee, Nee, Nee.”
Wanneer ik echter mijn dag heb, dan ga ik alsnog uiterst geanimeerd met u in discussie. Ik toon interesse in uw product, waarbij ik zeer oprecht overkom. Dat kan ik goed. Ik vraag waarschijnlijk belangstellend naar uw thuisfront, laat u desnoods uw hele catalogus uitleggen, en vraag dan ook naar een contract. Maar net als u dan na twee of misschien drie uur praten eindelijk denkt uw slag te kunnen slaan, vertel ik naar waarheid dat ik hoegenaamd niet over enig te besteden geld beschik, en zoiets ook niet op termijn van drie of wellicht zelfs vijf jaar na nu heb te verwachten. Neem dus het zekere voor het onzekere en ga ter bescherming van uw eigen dure tijd niet met mij in discussie!
Aan de telefoon kondigde ik bij gesprekken als u met mij wilt hebben van tevoren altijd netjes aan dat ik het gesprek opnam. Door de ervaring wijs geworden hoef ik dan niet achteraf te soebatten om een opname waarop de bevestiging met mij zou staan, om vervolgens een gemanipuleerd bestandje te ontvangen met slechts een heel klein gedeelte van wat gezegd is. Gek is wel dat na zo’n aankondiging van mij de meeste mensen die mij voor 1 oktober belden ineens heel snel de interesse in een verder gesprek kwijtraakten.
Aan de deur zoek ik nog naar een soortgelijke oplossing. Vooruitlopend op een definitieve aanpak heb ik echter alvast achter mijn voordeur een soort van webcam gemonteerd, samen met een goede microfoon, die beide altijd aan staan en die alles opnemen. Wanneer u toch aanbelt wil ik u vragen om, als u tenminste een beetje florisant in beeld wilt komen, alvast uw beste glimlach op te zetten. Strijk voordat u de belknop beroert ook ook even uw kleren glad en doe de haren uit uw gezicht. Als ze daar tenminste naartoe gewaaid zijn.
Afijn, een hele hoop met woorden dus. Terwijl ik eigenlijk alleen maar zeggen wil: Als u niet iemand bent die ik heel goed ken, of die op afspraak komt of zelfs persoonlijk door mij is uitgenodigd: HOEPEL OP!”
Categorie: satire – plusminus 557 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.