695. De politie kent geen ‘sorry’
695. De politie kent geen ‘sorry’
25 augustus 2009
©2009, copyright: John Piek
Een poosje terug ging burgemeester en korpsbeheerder Job Cohen pal voor zijn mannen staan. Nee, sorry kwam er niet. De zaak was voor de onterecht gearresteerde betrokkenen uiterst pijnlijk maar de politie had zich binnen de wet bewogen en had zich aan alle procedures gehouden en dus was er geen plaats voor sorry. Dat er binnen die procedures soms mensen tussen de tandwielen van de wet vermalen dreigen te worden en dat na afloop de mensen last ervan hebben dat ze hierdoor zijn benadeeld, tsja formeel standpunt en daar handelen we dus naar.
Nationale Ombudsman Brenninkmeijer laakt de houding van de politie, en spreekt in 2008 van toenemende verruwing bij het optreden van die organisatie. Mensen die onterecht gearresteerd zijn geweest krijgen daarover doorgaans geen uitleg. Het aantal mensen dat na onterechte opsluiting een schadevergoeding eist nam echter sinds 2000 met zo’n 94% toe. Bert van Roermund, hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Tilburg schrijft in het radioprogramma Goedemorgen Nederland deze toename toe aan de houding van de politie, die de mensen vrijlaat en daarmee meteen de kous af laat. Ombudsman Brenninkmeijer vindt dat de politie in zo’n geval gewoon zijn excuses moet aanbieden.
Woordvoerder van de Raad van Hoofdcommissarissen Jelle Egas zegt vandaag in hetzelfde radioprogramma dat de politie best zou kunnen uitleggen wat er is gebeurd. En natuurlijk als de procedures niet zijn gevolgd of zelfs de wet is overtreden dan moet dat consequenties hebben. Dat is ernstig. Maar ook als de procedures wel gevolgd zijn komt het binnen de wet voor dat mensen soms onterecht worden vastgezet. Collateral damage is dat, onvermijdelijke bijproducten van de rechtsstaat. En als de politiemensen daarbij binnen de wet gebleven zijn, en de geldende procedures hebben gevolgd dan past daar dus geen sorry. In de woorden van Egas: “Excuus is dan een stap te ver.”
Maar waarom is dat nou zo moeilijk? Hallo meneer achter mij in de rij. Ik stond met mijn hakken vol op uw tenen. Ja nee, ik bleef in mijn rij keurig binnen de wet, en ik volgde de procedure voor naar voren schuifelen precies zoals het hoort. Dan past daar dus geen sorry, nee echt niet. Ik ga u uitleggen hoe uw nu zo pijnlijke tenen onder mijn hakken zijn beland. Eerst de linker- en later met veel meer kracht van de schrik ook nog de rechtervoet zodat u nu naar de dokter moet. Maar het gebeurde allemaal binnen de wet en binnen wat in zo’n rij gebruikelijk is, en sorry vind ik hier dus echt niet op zijn plek. Ja echt!
Categorie: opinie – plusminus 426 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.