840. Mijn zoekgeraakte portemonnee
11 november 2013
©2013, copyright: GoHansBrinker.com
Ruim twee weken geleden was ik ineens mijn portemonnee kwijt. Die ben ik wel eens eerder kwijt geweest, ik heb een rommelig huis. Veel tijdschriften die ik voor mijn werk als archief bewaar staan in dozen.
Gewoonlijk vond ik hem binnen een dag terug. Meestal eerder. En het is bij elkaar door de jaren heen denk ik ook maar twee of hooguit drie keer eerder gebeurd. Gewoonlijk weet ik zeker dat ik hem niet buiten de deur ben kwijtgeraakt. En dat was nu ook het geval.
De portemonnee is zoekgeraakt in een periode dat ik niet de deur uit ben geweest, omdat ik me vanwege een lichte griep allesbehalve lekker voelde. Dat wist ik zeker. Hoewel ik heel soms twijfelde. Had ik niet drie dagen voordat ik hem miste nog post op de bus gedaan? En was dat wel drie dagen? Had ik op dat moment de portemonnee niet kunnen verliezen?
Ach, neeee…
De portemonnee bleef kwijt. Hoewel ik in toenemende mate begon te zoeken. Ruim je ook nog eens wat op. 🙂
Ik wist eigenlijk wel zeker, ja eigenlijk wel, dat ik hem voordat ik ging slapen op mijn kussen aantrof. En dat ik dacht ‘ik leg hem hier neer, goede plek, dan raak ik hem niet kwijt’. Alleen waar die goede plek was?
Stapels dozen met tijdschriften wisselden van plek. Maar de portemonnee bleef zoek.
Na het weekend begon ik ‘m te knijpen. De portemonnee werd inmiddels zes dagen vermist. ’s Nachts kon ik niet slapen. Wat nou als hij in mijn rugzak gezeten heeft? OK, ik heb daar wel gekeken, maar hoe grondig? Ik was inmiddels (met een alternatief legitimatiebewijs en contant geld) boodschappen wezen doen. Hij had puur theoretisch gesproken daarbij natuurlijk uit m’n rugzak kunnen vallen.
Toen ik andermaal van onrust niet kon slapen heb ik om drie uur ’s nachts ING gebeld om mijn pasje te laten blokkeren. Dat kostte 7,50 voor een vervangende pas. Een zeer wakkere meneer nam het uiterst vriendelijk op. Bij ABN-AMRO, een bank waar ik in het verleden wel eens een slechte ervaring had opgedaan, was ik stomverbaasd van de service. Er werd mij daar meegedeeld dat ik niet alleen voor mijn pasje kon bellen, maar ook voor alle ander bankzaken zijn ze gewoon 24 uur per dag te bereiken. Ik herinner me dat wel van de tijd rond de internetbubbel. Ooit had ik rond 12 uur ’s nachts destijds nog allerlei info gekregen van het toenmalige bedrijf Libertel, maar die kun je (denk ik tenminste) allang niet meer midden in de nacht gaan lastigvallen.
Ook het in de pauzetoets zetten van mijn tweede pasje bleek geen probleem. En omdat ik geen nieuwe pas aanvroeg was het bij deze staatsbank dus kosteloos. Als ik mijn pas weer terug zou vinden, kon ik met legitimatie naar een willekeurig kantoor, waarna mijn pasje het weer zou doen. Gratis.
Hopeloos, als je iets zolang kwijt bent en je blijft je maar afvragen “waar?”, en brengt je dagen deels met zoeken door. Of in de pauzes nadenkend over ‘waar in hemelsnaam nou toch….?’.
Inmiddels was ik ook een zwart etuitje van een opname-apparaat kwijtgeraakt. Dat kon ik me nog wel voorstellen. Het vilten etuitje was superlicht, en matzwart en viel als het ergens op een donkere plek lag geheel niet op. Ik had het ook gehaast op een hoogstwaarschijnlijk domme plek neergelegd.
Uiteindelijk had ik na negen dagen nog niets van de portemonnee vernomen. Mijn mobieltjes ben ik veel vaker hier thuis kwijt. Maar ja, als er nog stroom in zit en ze staan aan dan is het makkelijk.
Die dag de politie maar gebeld. Mijn rijbewijs dat in die portemonnee zat was immers ook zoek. De functionaris die mijn informatie aanhoorde reageerde enigszins korzelig dat ik al die dagen mijn rijbewijs kwijt was en nu pas informeerde. Hij nam aan dat ik in de tussentijd dus in overtreding was geweest door zonder rijbewijs te rijden. Ik rijd sinds een aantal jaren helemaal geen auto meer. Misschien komt dat er nog wel weer eens weer van. De politie vond namens deze persoon (of andersom) dat het dan wel meeviel.
Afijn, ik bleek met de kwestie de gemeente te moeten benaderen. Maar die hadden het op dat tijdstip, 40 minuten voor sluitingstijd telefonisch zo druk, dat de oproep dus niet werd aangenomen, en een opgenomen meisjesstem mij vriendelijk aanraadde het op een later tijdstip nog eens te proberen.
De dag erop was ik ook mijn paspoort ineens kwijt. Ook die had ik van mijn kussen weggelegd, net voordat ik ging slapen.
AHA! dacht ik dus. Maar als ik mijn paspoort dan terugvind, dan heb ik ook mijn portemonnee!
Zo was het precies. Het paspoort was met de rug naar boven tussen twee stapels doosjes met tijdschriften gegleden en was daar dus blijven steken. Ik had op die plek eerder uitgebreid naar de portemonnee gezocht en ik had de doosjes daarbij ook enigszins verplaatst. (Later heb ik kunnen reconstrueren dat ik dat paspoort met mijn zware ochtendjas tussen de stapels dozen geschoven moet hebben. Complete CSI hier dus in Amersfoort-Noord!)
Nu werd ik fanatiek. En inderdaad: de portemonnee bleek in het onderste doosje van de stapel te zitten.
Hoe kon het dan dat ik die daar eerder niet gezien had? Nou, de een na onderste doos stak aan twee kanten iets over het onderste doosje heen dat bijna net zo groot is, maar net iets smaller. Van die onderste doos stak een flap naar buiten en er was een smalle kier tussen flap en doos daarboven. Iets wat daardoor zou passen, dat je zou laten vallen, bijvoorbeeld een muntstuk, zou door die flap als door een trechter in de onderste doos terecht zijn gekomen.
Ik had dat bij mijn eerdere speurtochten wel gezien, maar ik had op dat moment meerdere keren gedacht dat de opening tussen de onderste doos en die daarboven veel te smal zou zijn om mijn portemonnee erdoor te laten. Dat was inderdaad ook wel zo, maar ik vermoed nu dat ik bij het zoeken met het verplaatsen van de stapels waarschijnlijk zelf die opening flink heb verkleind, waardoor de portemonnee al die tijd buiten mijn blikveld is gebleven.
Een half uur later vond ik ook het etuitje van mijn vrijdagse opname-apparaatje terug. Die lag zoals ik al vermoed had op een donkere plek waar ie kennelijk in zijn val naartoe was gedwarreld, en waar hij ook overdag alleen op de tast te vinden was…
Voorlopig ben ik me voor veel dingen maar even een vaste plek aan het inprenten 🙂.
Categorie: life-log – plusminus 1090 woorden – Alles op deze website is in principe fictie, hoewel er elementen uit de realiteit kunnen zijn verwerkt. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.
Muziektip: Atomic Kitten – Everything Goes Around
http://grooveshark.com/s/Everything+Goes+Around/er6bx?src=5
Voor meer columns ga naar www.GoHansBrinker.com (als je daar tenminste al niet bent 🙂 )
De columns per mail ontvangen? Abonneer je op de mailinglijst door een mailtje te sturen naar x@xdv.me met als onderwerp “Aanmelden Mailinglijst Columns”
Abonneren op de columns via RSS met bijv. FeedReader of iTunes® gaat ook, via: rss.xml
Op de iPhone kan abonneren met RSS via iTunes en op Android met de app Listen.