708. Een lief kankertje…
708. Een lief kankertje…
4 december 2009
©2009, copyright: John Piek
“Je moet niet zo vaak in de zon.” Dat zei de huisarts in opleiding die mijn huisarts die dag verving. “Toch vaker een hoed of een pet opzetten.” Dat terwijl ik van zeker twee exen ooit de kritiek kreeg dat ik juist veel te vaak thuis achter de computer zit. En dat is waar.
Ik ging naar de huisarts om voor de zekerheid een klein plekje op de huid aan een van mijn slapen te laten zien dat wel iets weg had van eczeem of als je goed keek ook wel van een wratje. “Het kan zijn dat het huidkanker is. Dat is in zo’n geval goedaardig en meestal goed te behandelen.” Daar sta je dan toch wel even van te kijken.
Afijn, er moest onder plaatselijke verdoving een biopt genomen worden, waarvoor ik een keer moest terugkomen, en dat moest worden opgestuurd voor onderzoek. Ik kon bellen. “Ja,” zei de huisarts, “het is inderdaad kanker. Ga nu niet zitten piekeren, het is een heel lief kankertje dat vaak voorkomt en dat heel goed op medicijnen reageert. Je krijgt een zalf met een soort chemokuur. Wees wel voorzichtig met de zalf die je krijgt, want als dat aan je vingers komt dan komen daar rare plekken aan en dat is niet gezond.”
Vingercondooms (foto is aanklikbaar)
Bij de apotheek gevraagd of ze misschien iets hadden, handschoenen of zo. “Waarom neemt u geen vingercondooms?” “Bestaan die dan?” zei ik, terwijl ik er maar vanuit ging dat vinger in dat geval een zelfstandig naamwoord was. Ik moest ze zelf betalen, maar voor amper 1 euro 50 kreeg ik er zeker 75 mee. Kom daar maar eens om bij de NVSH.
Vandaag moest ik dus ter controle opnieuw bij de huisarts langs. Het zag er goed uit, alleen was ik een tweede plekje dat er toch ook zat bij de behandeling vergeten. Nou ja, ik was het niet vergeten, mij was verteld dat ik één plekje moest smeren. Afijn, moet ik die dus alsnog doen. Drie weken. En de eerste nog een week. Opnieuw rode plekken dus. Alleen valt deze tweede grotendeels onder een haarlok weg.
Mij werd andermaal verzekerd dat het allemaal helemaal niet ernstig was. Eigenlijk was het nog een voorstadium en soms ging het zelfs zonder die agressieve zalf ook gewoon vanzelf weg. Maar ik moest wel echt oppassen met die zon al was de blootstelling dan niet vaak. Ik was tenslotte blond. Een lief kankertje zei hij nogmaals.
Categorie: life-log – plusminus 398 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.