694. Het recht op mededogen
694. Het recht op mededogen
23 augustus 2009
©2009, copyright: John Piek
Met name in Engeland en in de VS is grote commotie ontstaan over
het uit humanitaire overwegingen vrijgelaten voormalig lid van de Libische geheime dienst Abdel Basset al-Megrahi,
die mede verantwoordelijk wordt gehouden voor het opblazen van een vliegtuig boven Lockerbie.
Vandaag hoorde ik over een schietpartij tijdens het festival Sunset
Grooves in Hoek van Holland. Pas toen ik enkele YouTube-filmpjes van
het gebeuren zag werd ik ongelooflijk boos. Je ziet jonge knullen bij
wie de kogels over het hoofd vliegen, en die angstig een van hen ervan
proberen te overtuigen dat het echt kogels zijn. Hij gelooft het niet.
"Dat kan niet. Dat mág niet. Dat mag gewoon niet. Het zijn beanbags,"
hoor je hem tegen zijn vrienden waaronder die met de camera zeggen, die
allemaal op de grond liggen. "Het is echt mattie het is echt, ik zweer
het je op mijn eigen moeder, toe!"
In een ander
filmpje zie je de hele menigte die zich, er is gelukkig genoeg ruimte
op het strand, golvend van de ene naar de andere kant van het terrein
beweegt. Daartussen zie je mensen met gestrekte arm met pistolen
schieten, en de witte rook van het kruit die dat oplevert. En ik weet
niet helemaal of ik het goed zie, maar ik denk dat het kogels zijn die
als helverlichte punten kris-kras in een boog over de menigte vliegen.
Het zijn er vele. Een wonder dat er één dode is, en 'slechts' enkele
gewonden. Je zult je kinderen er maar tussen hebben lopen.
Ik ben altijd iemand voor begrip, en voor milde straffen. Streng
straffen als middel om te voorkomen dat iemand opnieuw in de fout gaat
werkt bovendien niet of averechts. In dit geval is er wat anders aan de
hand. Ik wil het dan nog niet hebben over de menigte die zich naderhand
tegen de politie die het festival stopzet keert, waardoor die ook al
kogels af moet vuren.
Wanneer je met een vuurwapen
op zak naar een popconcert of ander grootschalig evenement gaat ben je
in mijn ogen al behoorlijk gek. Fout bezig! Wanneer je een vuurwapen
afvuurt met willekeurige anderen erbij vind ik dat je daarvoor stevig
straf verdient. Wanneer je in een menigte van enkele tienduizenden
mensen in de lucht vuurt dan neem je willens en wetens het risico dat
grote aantallen mensen door paniek of door verdwaalde kogels het leven
zullen laten. En is er wel alleen in de lucht geschoten?
Mensen die dat doen zijn gek en zullen zich tijdens hun leven zo goed
als zeker nooit verbeteren. Ik hoop dat de politie het grootste team
rechercheurs bij elkaar brengt dat ooit in Nederland bij elkaar is
gebracht, en dat de mensen – alle mensen – die met of zonder
geestverruimende middelen dit risico hebben genomen levenslang in een
TBS-kliniek worden opgesloten. Zonder recht op vrijlating. Niet voor
verlofdagen af en toe, en ook niet over dertig jaar of zo. Zo'n zware
straf is in dit geval niet uit genoegdoening, om ze het af te leren of
als afschrikwekkend voorbeeld voor anderen, maar gewoon om te voorkomen
dat deze types hetzelfde nog een keer zullen doen. Soms kun je ieder
recht op mededogen gewoon verspelen.
Categorie: opinie – plusminus 530 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is
niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten
worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor
jonge lezers.