Maand: mei 2011
754. Hellup!! Het antenneregister
754. Hellup!! Het antenneregister
9 mei 2011
©2011, copyright: GoHansBrinker.com
Ik ben zendamateur, en dan moet je in het antenneregister, omdat sommige mensen bang zijn van zendmasten. Dat zendamateurs in dat register komen is een beetje gek. Mobiele telefoonantennes en die voor omroepzenders, zenden uit op een vaste zendfrequentie. En dat meestal 24 uur per dag. Zendamateurs gebruiken een betrekkelijk laag zendvermogen, maar zijn gewoonlijk ook maar heel kortdurend in de lucht. En dat dan vaak op steeds wisselende frequentiebanden, waarbij doorgaans ook geregeld van zendvermogen wordt veranderd.
Maar Europa heeft dus besloten dat alle zenders in het register voor de bange mensen moeten, en op zich is dat een loffelijk streven. De maatregel pakte in een aantal landen veel vervelender uit dan in Nederland, waar eenmaal registreren van alle aparte antennes op één plek bijvoorbeeld voldoende is en kosteloos. Toch hebben veel radioamateurs grote bezwaren om hun zendplekje op een kaart te zetten. De invoering van de maatregel duurde lang. Er moest een speciale website gemaakt worden, die eerst niet heel erg goed werkte. Sinds een poosje wordt gezegd dat die website wel gewoon goed werkt, en sinds een paar dagen stuurt het agentschap van het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie dat verantwoordelijk is dreigende brieven rond voor de mensen die nog niet in dat register staan. Wee je gebeente want anders bestuurlijke boete en/of een last onder dwangsom. Zo zout hebben de radioamateurs het in Nederland nog niet zo vaak gegeten, maar het gaat natuurlijk ook om een kwestie van gewicht.
Ik heb zelf twee zendvergunningen op mijn huisadres. Eentje voor een piepklein bakenzendertje, de andere om gewoon gezellig en populairwetenschappelijk met de andere amateurs te praten en te experimenteren met de apparatuur. De exacte coördinaten van het bakenzendertje heb ik anderhalf jaar geleden al schriftelijk doorgegeven, en op de kaart op het antenneregister dat iedere burger via internet kan raadplegen stond ook lange tijd een groen zijwaarts gericht driehoekje, dat aangaf dat hier het bakentje zich bevindt. Als je erop klikte dan stond er “geen informatie beschikbaar” en dat klopt. Waar een UMTS-mast tot op de milliwatt nauwkeurig moet vertellen wat het uitzendt, en hoe hoog de antenne staat mogen de zendamateurs zich dus in zwijgen hullen.
De dreigbrief verbaasde mij in mijn geval ook licht: immers met die tweede vergunning die gekoppeld is aan de eerste ben ik niet bepaald geheimzinnig met mijn exacte plek op de landkaart omgesprongen. Toch kreeg ik gisteren dus die bestuurlijke-dwangsom-dreigbrief. Wat was hier aan de hand? Ik dus op het internetkaartje gekeken. Verdorie. Het groene driehoekje was inderdaad verdwenen. Men wist niet meer waar ik was. Het zelfde geldt overigens voor een paar omliggende GSM- en UMTS-masten, maar het kan heel goed zijn dat die dus inmiddels zijn verhuisd, of dat de antennes er nog staan maar de apparatuur dus niet is ingeschakeld. Toch is dat natuurlijk wel een beetje vreemd. Mijn huisadres moest nog wel steeds gewoon in bezit zijn, want die brief die kwam dus keurig aan.
Afijn, het is een enigszins zwoele zondagmiddag en ik heb toch niets beters te doen dan in de zon zitten, dus zal ik maar eens even die gegevens invullen. Ik heb begrepen dat daar een mooi en ergonomisch interface voor is, waar je door simpelweg een kruisje op de kaart te corrigeren je positie haarfijn door kunt geven. Iemand die in de Josti-band speelt die moet het dus gewoon kunnen zal ik maar zeggen. Maar dat viel dus nog niet mee. OK. mijn DigiD die had ik dus nog wel snel gevonden, maar toen. Tussen de verschillende pagina’s moest ik telkens een kwartier lang wachten. Of soms veel langer. OK, het waren geen vervelende momenten. Ik ben begonnen met een bakje ijs op de trap voor mijn woning te gaan lepelen. Toen ik – ijs op – bij de computer terugkwam stond een groen balkje op het scherm halverwege. Ik heb maar even gewacht. Nogmaals ik heb mij niet verveeld. Toen ik op de rechthoekige grijze knop met ‘kaart’ gedrukt had, en nog even mijn geduld aan het zonlicht blootstelde kwam er een mooie mevrouw met lang krullend blond haar en een schattig hondje voorbij, en terwijl de kaart op het scherm zich eindelijk aan mij zou openbaren heb ik haar zelfs haar 06-nummer weten te ontfutselen. Het scherm dat ik vervolgens zag kon mijn humeur dus niet meer bederven. Ik heb het als bewijsvoering van mijn onschuld maar bewaard, want ik voel me toch wat ongemakkelijk met die dreiging van die last onder dwangsom in het vooruitzicht.
Aan mijn PC kan het dus niet liggen, die behoort momenteel tot de vrijwel snelste die er zijn. Misschien dat ik het volgende week nog maar eens opnieuw op die website ga proberen, want per brief daar heb ik dus na dat verdwijnen van dat eerdere groene driehoekje ook geen vertrouwen meer in.
Naschrift: Het is me na alle moeilijkheden van vanmiddag, halverwege de avond probleemloos gelukt om mijn antenne alsnog te registreren.
Opmerkelijk was daarbij dat mijn oude mailadres op de registratiewebsite vermeld stond, terwijl ik ook dat een paar maanden geleden had aangepast naar mijn nieuwe adres.
Categorie: life-log – plusminus 791 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.