Maand: mei 2011
755. Schurken!
755. Schurken!
10 mei 2011
©2011, copyright: GoHansBrinker.com
Nou ja, misschien niet letterlijk. Maar toch, in mijn beleving…
Ik heb in het verleden al vaker rare problemen gehad met ’s lands beste internetprovider. Maar wat ik de afgelopen week meemaakte had enige trekjes waar de DDR-regering in haar gloriedagen waarschijnlijk trots op had kunnen zijn.
Voor de goede orde: geregeld ontvang ik brieven van het bedrijf, vaak vergezeld van een aardig presentje waarin het niet nalaat mij te prijzen omdat ik officieel tot de 300 eerste van hun nu vele tienduizenden klanten behoor.
XS4ALL was van huis uit een stichting. Opgezet door eerlijke mensen met oprechte idealen, zoals Rop Gonggrijp en Felipe Rodriquez. Nooit bedoeld als internetbedrijf, maar als nevenactiviteit van een vereniging van hackers die dat hacken deden om de juiste motieven, namelijk misstanden aan de kaak stellen.
Hoewel het bedrijf nog graag flirt met de standpunten van weleer lijkt het een soort wolf in schaapskleren. Rond de millenniumwisseling werd het bedrijf gekocht door KPN. Die aankoop snapte ik nog wel. De mensen van de beginperiode waren dus geen zakenmensen of managers. Zij deden het besturen van dat steeds meer groeiende bedrijf tegen wil en dank. Het waren mannen met dikke brillen, deels kale hoofden, slobberige T-shirts met cola en met pizzavlekken en met soms een paardenstaart, samen met hun vrouwelijke equivalenten.
Managen kun je beter overlaten aan mensen die daarvoor hebben doorgeleerd, maar die bovendien in de wieg zijn gelegd, of zich later hebben ontwikkeld tot het willen doen van dat soort werk.
Lange tijd heeft de oude garde zich vervolgens tegen de verKPNisering weten te verzetten. Maar meer en meer van de mensen die ik kende van weleer die bleken door de jaren heen er niet meer op hun plek. Ik bedoel dat dus zowel letterlijk als figuurlijk.
Ik behoor er tot de klanten van het eerste uur, en heb het bedrijf al de jaren, eigenlijk vanaf het allereerste begin steeds gevolgd. Een rotte kies is het inmiddels waarvan alleen het dunne laagje glazuur aan de buitenkant nog over is. Het heeft me in afgelopen jaren al in toenemende mate verbaasd hoe het bedrijf zich nog steeds binnen de top drie, en meestal zelfs op één van de bedrijven met de beste service heeft weten te handhaven. Zoals een werknemer van het bedrijf van de oude garde een aantal jaren geleden al eens op fluistertoon tegen me verzuchtte: “Als ik zie hoe erg het bij ons is, dan vraag ik me wel eens af hoe erg het bij al die anderen wel niet moet zijn…”
Meermalen heb ik in het verleden conflicten gehad om dingetjes soms en af en toe wat groters, zoals een fiks geldbedrag dat onterecht was geïncasseerd, maar waar ik alleen met de allergrootste moeite mijnerzijds niet naar heb hoeven fluiten.
In het begin van deze eeuw haakte het bedrijf in op de populaire podcast-rage. Dat was rond 2003 of 2004. De firma heeft meerdere van deze experimentele diensten, maar ik was aan met name deze dienst verknocht geraakt. Wat heet. Toen XMSnet met een glasvezeldienst beter dan de ADSL van XS4ALL kwam, was dit een van de twee redenen dat ik aan het bedrijf bleef hangen. Tot vorige week was ik er een van de meest actieve gebruikers van. Ik had er bij benadering zo’n 600 abonnees. Natuurlijk was ik me ervan bewust dat zo’n experimentele dienst geen eeuwig leven is beschoren.
Toen ik gisteren een nieuwe podcast online wilde zetten kwam ik niet op het inlogscherm, maar gewoon op de XS4ALL-website. Daarop stond vermeld dat de dienst de week ervoor was opgeheven. Het had lang genoeg geduurd. De knop was omgedraaid. Alleen hebben ze mij dat dus als gebruiker even verzuimd te melden. De tekst ging verder dat het ook makkelijk kon, dat opheffen. Podcasten was tegenwoordig op meer plekken mogelijk, er waren immers twee mooie alternatieven: podplaza.nl en gespod.nl
Mijn broek zakte op mijn enkels van verbazing. Gelukkig kon niemand dat verder zien, maar twee van mijn drie katten zijn de schok daarover dus nog altijd niet te boven. Die broek dat was dus niet alleen verbazing over het gemak waarmee een van de trouwste klanten van het bedrijf wordt gebruuskeerd en gedupeerd. Maar ook over het feit dat men dus niet blijkt te weten dat het alternatief podplaza al in 2009 de handdoek in de ring gooide, en dat gespod.nl eind november 2010 stopte met het nog langer verspreiden van haar podcasts.
Het is voor mij technisch en financieel geen groot probleem om een nieuwe podcast op te zetten. Maar wel kan ik mijn 600 trouwe abonnees dus niet laten weten dat mijn oude podcastlink het niet meer doet, en waar ze die nieuwe podcast van mij dus kunnen betrekken. Ik weet van bijna geen van alleen waar ze zitten of wat voor andere info ook.
Een verzoek vanochtend om dan toch op zijn minst op de oude link kort een mededeling neer te zetten waar mijn nieuwe podcast is te vinden werd in één simpel woord afgedaan: ‘nee’. Dit slechte nieuws aan mij overbrengen werd overgelaten aan een sympathieke en zich hierover hoorbaar schuldig voelende helpdeskmedewerker die zo te horen aan hoe vaak hij dingen na moest vragen, slechts korte tijd bij het bedrijf in dienst moet zijn.
Nu ik erover nadenk: schurken zijn het inderdaad niet nee. Maar onbeschofte hufters wel!
De link van mijn nieuwe podcast, sinds vanmiddag in de lucht:
http://podcast.shorties.nl/rss.xml
(Abonneren kan via bijv. browser, Outlook, Thunderbird of een gespecialiseerd programma zoals Feedreader).
Categorie: life-log – plusminus 885 woorden – Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.