777. Mijn katten houden niet van bezoek

24 november 2011
©2011, copyright: GoHansBrinker.com

Mijn katten houden niet van bezoek. Vooral Simoon (de oudste) heeft daar een hekel aan. En als ze dan mag kiezen, dan liever vrouwen op bezoek dan mannen. Ik ben het daarin niet helemaal met haar oneens :-) Het komt voor dat als bezoek Simoon niet welgevallig is, dat ze me zeker anderhalve week humeurig tegemoet treedt. Speciaal een hekel heeft ze aan mensen die vanwege hun beroep hier moeten zijn. Of het nou is voor werkzaamheden aan de verwarming of zelfs de boodschappen van AH.nl hier voor de deur bezorgen, ze moet er niets van hebben.

Voor twee personen maken de dames een uitzondering, hoewel het wel eens een aantal maanden voorkomt dat ze hier helemaal nooit langs komen. Mijn moeder en mijn oudste zus Ans zijn namens de katten altijd bijzonder welkom. Frederique (de middelste) is nog het meest blij als ze hier zijn. Ze komt direct kopjes en likjes geven. En vindt het helemaal fantastisch. Martine (de grootste, jongste, en net als de tengere Frederique half maine coon) komt als tweede, nieuwsgierig als ze is de visite welkom heten.

Ze zeggen wel eens dat katten geen verschil zien tussen mensen, maar dat is dus klinkklare onzin. Ook wordt beweerd dat ze vooral georiënteerd zijn op de mensen van wie ze eten krijgen, maar daar is hier geen sprake van. Omdat de katten daar zo kritisch in zijn en alleen zeer bepaalde speeltjes waarderen worden er ook geen speeltjes meegenomen. Er kan maar een verklaring zijn, de poezendames zijn gewoon heel erg gesteld op die twee mensendames.

Een paar weken geleden was ik jarig, een feit dat ik het liefst zoveel mogelijk in stilte aan me laat voorbijtrekken. Het bezoek beperkt zich meestal tot een paar van mijn meest naaste familieleden. Dit jaar kwamen op die middag mijn moeder en mijn zus, die hier op dat moment al een poosje niet meer geweest waren. Dat katten waren dit keer bijzonder blij. Toen het bezoek na een paar uur aanstalten maakte om weer weg te gaan, zei mijn moeder terwijl ze haar jas aantrok: "Staat Frederique wel vaker zo gek voor de deur te springen?" Inderdaad hupste ze heel ongebruikelijk met opgewonden sprongetjes aan de kant waar de deur gewoonlijk open gaat. Omdat ze kennelijk door had dat haar boodschap nog niet aan kwam ging ze vervolgens met haar beide voorpootjes tegen een been van mijn moeder aan staan, alsof ze haar terug het huis in wilde duwen: ze wilde nog niet dat het bezoek vertrok...

Categorie: life-log - plusminus 419 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

  .