775. Vegetarisch

23 november 2011
©2011, copyright: GoHansBrinker.com

Mensen vragen als ze horen dat ik geen vlees eet wel eens hoe lang ik al vegetariër ben. Eerlijk gezegd weet ik dat niet precies. Ik weet wel dat mijn vader het ooit was die mij voor het eerst over vlees deed nadenken. Hij vond het zielig voor de geslachte dieren.

Dat van die dieren was voor mij jaren later ook de reden om vegetariër te worden. Ik had destijds een vriendin die niet vegetarisch at, en ik wilde haar niet, soort van onderwerpen aan de gevolgen van mijn overtuiging. Zo at ik in het begin dus als ik zelf de keuze had geen vlees, maar anders at ik met wat de pot schaftte mee. Thuis probeerde ik zelf nog wel eens voor ons tweeën de keuze te maken om gezamenlijk vegetarisch te eten, en in een restaurant deed ik dat voor mijzelf heel zeker (in een aantal gevallen is vegetarisch eten in restaurants ook veel lekkerder).

Gaandeweg zijn de keren dat ik nog wel vlees at steeds minder geworden. Ik heb eind jaren negentig een tijdlang tegelijkertijd in drie kookclubjes gezeten. Slechts een van die drie was toen geheel vegetarisch. Ook na die tijd at ik nog wel af en toe vlees, zo herinner ik me dat ik nog eens bij mijn zus macaroni met gehakt meegegeten heb. Ik was daar, had honger omdat het bezoek wat uitgelopen was en ik kon er blijven mee-eten. Geen probleem.

De laatste rookworst
Ik weet me vrij zeker nog de twee laatste keren te herinneren dat ik vlees gegeten heb. Tegenwoordig is er behoorlijk goede vegetarische rookworst te koop. Dat was in 1999 nog niet zo. Ik weet dat ik toen bij de moeder van mijn toenmalige vriendin een stukje rookworst bij de boerenkool gegeten heb.

De allerlaatste keer was een aantal jaren later. Ik vermoed 2003 of 2004. Ik beschouwde mijzelf toen inmiddels al geheel als 'vleesvrij' wat etenswaren betreft. Ik kwam denk ik van een interview dat ik in Zeewolde gedaan had met een verzamelaar van Amroh-elektronica uit de jaren vijftig en zestig. Ik had weinig brood meegenomen, dat was inmiddels op, en ik had een enorme honger. Tot mijn geluk stopte de bus net voor sluitingstijd het het Wizzl-filiaal bij station Nijkerk. Ik kocht er vervolgens een ijsje en een broodje gezond en van de honger vergat ik erop te letten of er ham op het broodje zat. Korte tijd dacht ik eraan om de ham op het perron in een prullenbak te doen. Maar ik vind ham helemaal niet vies en zo bedacht ik mij, het beest was toch al dood en er zou er niet eentje exra om geslacht worden of ik het broodje nu inclusief ham op zou eten of niet.

Spekjes
Geen vlees eten zo besef ik, is voor mij makkelijker dan voor de meeste mensen. Ik vond vlees al nooit bijzonder lekker. En dan laat je het ook makkelijk staan. Twee dingen miste ik nog wel. Dat was rookworst (die er tegenwoordig dus ook vegetarisch is) en verder spekjes. Die moet ik nu helaas missen. De vegetarische varianten daarvan doen voor mij in het geheel niet aan spek denken. Heel af en toe heb ik trouwens ineens nog wel eens zin in een plakje salami, en verder vond ik goede ham voor op brood toch ook altijd wel erg lekker.

Na het leed voor dieren, ik vind sowieso dat als je je het kunt permitteren dat je beter dan geen dieren voor consumptie dood kunt maken. Dieren hebben geen verstand, of slechts heel beperkt, maar zijn verder toch eigenlijk precies als wij. Dieren een rotbestaan laten hebben in de bio-industrie is daarbij nog dubbel erg, maar dat heb ik dus niet nodig gehad om mij over de streep te trekken.

Gezondheid
Wat voor mij in tweede instantie wel een belangrijke rol speelt is dat vegetariërs doorgaans redelijk wat gezonder zijn dan vleeseters, en dat ze volgens onderzoek gemiddeld zelfs ook een paar jaar langer leven. Dat ongezonder zijn komt waarschijnlijk overigens niet van het vlees eten zelf, maar vegetariërs moeten veel bewuster met hun eten omgaan, je loopt anders toch gemakkelijk tekorten van het een of ander op, en om die reden eten ze vanzelf gezonder.

Ik zelf voeg bijvoorbeeld vrijwel nooit vet aan eten toe. Ik maak alles klaar in de ovenschaal waar het meeste eten zich met het eigen vocht gaar stoomt, waarna er indien nodig ook nog een knapperig randje op komt. Als ik toch wat vet wil toevoegen (je kunt natuurlijk ook niet zonder) dan gebruik ik altijd olijfolie. Zout voeg ik helemaal nooit toe. Ik gebruik zout alleen om bij last van tanden of tandvlees mijn mond mee te spoelen. En om de stoep in voorkomende gevallen sneeuw- en ijsvrij te maken.

Bij sommige dingen voeg ik wel een beetje bouillon toe, maar zeer met mate. Suiker koop ik helemaal nooit. Ik probeer ook liefst suikervrije producten te kopen. Snoepen of chips daar doe ik ook niet aan en de laatst jaren is het glas wijn dat ik af en toe dronk, en het witbiertje 's zomers er ook vanaf: ik ben geheel aloholvrij. De vitamines die ik vermoed niet voldoende binnen te krijgen vul ik aan uit een potje (wat in een paar gevallen volgens voedseldeskundigen ook gewoon veel beter is).

Wat voor mij toan ik al langer vegetariër was ook een rol is gaan spelen is de mate waarin de vleesproductie het milieu belast. Er is vijf tot zeven maal zoveel voedsel nodig voor een stukje vlees dan voor plantaardige producten. Ten slotte ben ik door mijn werk een aantal praktijken tegengekomen en een mentaliteit die je in de vlees- en bio-industrie zonder meer veel vaker ziet dan in het verdere bedrijfsleven. Of die branche een bepaald type mens aantrekt die dat bevorderen of dat je wanneer je zoveel met het doden en uit elkaar trekken van net daarvoor nog levende wezens te maken hebt vanzelf zo wordt, dat heb ik nooit begrepen. Maar het is voor mij wel een argument waardoor ik zeker ben dat ik nooit meer een geregelde vleeseter zal worden.

Categorie: opinie - plusminus 1017 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

  .