Dagelijkse foto (klik = vergroting)     

Naast alle taxi-horrorverhalen van de laatste columns zijn er natuurlijk ook dingen gebeurd die erg leuk waren. Zo heb ik een keer een reportage geschreven over een groot taxi-bedrijf. Het viel me op dat dat bedrijf in een rap tempo een groot aantal van de kleinere bedrijven in de regio aan het opkopen was, en ik bedacht me van tevoren dat dat misschien helemaal niet leuk was voor iedereen die voor het bedrijf kwam te werken. In de weken voorafgaand aan het interview met een van hun directeuren heb ik in de taxi's waar ik mee moest uitgebreid de verschillende chauffeurs zitten uithoren, wat voor mij natuurlijk erg leuk was om te doen. Het bleek overigens dat de chauffeurs juist blij waren met de ontwikkelingen omdat het bedrijf in eerste instantie van alle overgenomen bedrijven de meest gunstige personeelsvoorwaarden meeïmporteerde. Die golden vervolgens voor iedere werknemer van het bedrijf. Later zou dan bekeken worden waar dat eventueel aangepast zou moeten worden. Geen wonder dat ik geen onvertogen woord hoorde. De directeur was bovendien een reuze-aardige vent.
  
Leuk om te horen was ook hoe enkele chauffeurs vertelden dat in hun bedrijf het programma Taxi aan het werk geweest was, en de verhalen daaromheen. Met de auto van een van hen was Maarten Spanjer op pad geweest.
  
Een van de meest komische ervaringen, die ik bovendien meerdere keren heb meegemaakt was een treintaxichauffeur die voor hetzelfde bedrijf ook op een minibusje reed, dat destijds voor het taxibedrijf een van busbedrijf Connexion overgenomen lijndienst uitvoerde. 's Avonds laat was hij na de laatste busrit eigenlijk klaar met zijn werk, maar omdat het in het weekend vaak ongelooflijk druk was met overwegend nogal jong uitgaanspubliek, was hij niet te beroerd om na zijn dienst nog enkele keren met zijn bus als het ware tot aan het dakluik volgepropt met mensen de wijde omgeving te doorkruisen. De man zag er met zijn slechtgeknipte halflange haar niet uit, maar had een niet na te vertellen droog soort van humor, die hij in een dik aangezet Veluws dialect aan iedereen die instapte presenteerde. Meestal liet hij degenen boven de twintig als eerste instappen, zodat zij nog een zitplaats hadden. Doorgaans kwamen mensen met enkelen tegelijk druppelsgewijs aanlopen, en maakte hij van het instappen van de jongere passagiers vaak een heel spel. Daarbij sloegen de busdeuren regelmatig op onverklaarbare wijze dicht en meteen weer open, vlak voordat iemand die net aan kwam lopen aanstalten maakte om naar binnen te gaan. Ook al vanwege het alcoholgehalte van de passagiers maar vooral vanwege deze man was de stemming werkelijk opperbest. Voor de meeste inzittenden, inclusief mijzelf, een fantastische afsluiting van een avondje uit.

Herschreven versie van een column van 1 maart 2003

Categorie: herschreven (life-log) - plusminus 443 woorden - Deze column kan deels op fictie berusten en de informatie is niet noodzakelijkerwijs volledig. Aan de inhoud kunnen geen rechten worden ontleend. De column is niet in alle gevallen heel geschikt voor jonge lezers.

Reageer

vorige column - volgende column - alle columns - mailinglijst