Een man is doodgeschoten. In een straat waar ik vaak kwam. In de stad waar ik eigenlijk nog veel mee heb. Louis Sévèke kraakte zijn eerste pand in Nijmegen in het jaar dat ik er part-time kwam te wonen, 1986. De tweede helft van de jaren tachtig was een roerige tijd. De Nijmeegse kraakbeweging beleefde een opleving, en meerdere keren heb ik om die reden het centrum moeten mijden wanneer ik naar CD's wilde kijken bij Kroese of naar boeken bij Dekker van de Vegt of bij de Akademische boekhandel en de ME er weer eens charges uitvoerde. Sévèke zat middenin de krakersbeweging.Sévèke wordt door burgemeester Guusje ter Horst 'de luis in de pels van de overheid' genoemd, en zij is zelf natuurlijk ook zeer geschokt. Sévèke was een rasactivist, maar ook een hele succesvolle. Hij stond bijvoorbeeld krakers bij die om diverse redenen hun huis dreigden te worden uitgezet, en een jaar of tien geleden wist hij een aantal mensen inzage in hun BVD-dossier te geven. Die mensen hadden bij sollicitaties hinder van de door de BVD over hen bijgehouden gegevens, en vaak bleek dat ze onterecht verdacht waren gemaakt. De laatste tijd ijverde hij met name voor mensen die door bijvoorbeeld de identificatieplicht onrecht was aangedaan, en voor mensen die in de gevangenis niet goed werden behandeld.
Vanwege dat laatste, heeft hij zich zonder twijfel de woede van bepaalde rechtse groeperingen op de hals gehaald. Hij pleitte namelijk onder andere ook voor een ruimer regime voor Mohammed B. Hij had relatief veel ervaring met het ontmaskeren van BVD/AIVD-informanten. Op 3 november schreef hij een bevlogen stuk in NRC, waar hij ook sprak over de handgranaten, die nota bene door een medewerker van die AIVD aan de Hofstadleden in het Laakkwartier zouden zijn bezorgd. Hij vermoedde in het artikel een complot zoals dat in de koude oorlog door de geheime diensten werd uitgevoerd: door te zorgen voor een klimaat van angst en onlustgevoelens bij de bevolking, is het vanzelfsprekend dat controversiële maatregelen die de overheid veel greep geven op de maatschappij, zonder veel tegenspraak kunnen worden doorgevoerd.
Maar goed, Nijmegen provinciestad pur sang. Tot nu toe dan. In die eerste jaren dat ik er was, vond er een keer een incident plaats waarbij vermoed werd dat twee IRA-leden in de buurt van het Koningsplein een bom hadden willen plaatsen. Maar het bleek natuurlijk later loos alarm. Nijmegen heeft vanaf nu voor mij haar onschuld voorgoed verloren. Een koelbloedige politieke moord in die plaats, met twee weloverwogen schoten door het hoofd zorgt daar wel voor.